Hakikati Arayan Yolcu Şiiri - Salihanur ...

Ey yanlışı fark eden
Hakikatten habersiz
Çarpıtılmış olanı
Gerçek sanıp
Yaratanla arasına
Mesafe koyan
Yaşamı anlamsız bulan
Hayatı cehenneme
Oksijeni zehre çalan
Nereye kaçıyorsun dünyadan
Rabbinden ve yarattığı evrenden
İltica etmek mümkün mü?

Bir yanda vicdanını iğdiş
Hevâsını ilah edinmiş bir toplum
Diğer yanda sevgisini koşullayan
Başarıyı putlaştıran ailen
Seven ama sevgisini göstermeyen
O topluma yabancı bir ruh
Vicdanıyla yaşayan
Vicdanından kaçmak için
Zevklerine tutunan
Şuurunu uyutan
Gecesi gündüzü zindan
Zulme düşman
Adalete susuz
Şefkate muhtaç
Issız insan

Mazlumları korumak
Umuda tutunmak ister
Yaslanmak hakikate
Başaramaz
Karışır aklı
Bulanır zihni
Haykırır vicdanı
Nefes alamaz
Tükenir gücü
Kanı akmaz akamaz
Susmayan vicdanı
Zehir eder her anı

Sırtını döner insan
Karanlığın idraki
Mum olup aydınlatmaz önünü
Yeşertmez umudunu
Uzatmaz ömrünü
Hayat acı bir çığlık olur
Kulaklarında gözlerinde
Yaşamak bir kâbus olur
Yorulur...

Kâbustan kaçmak için
Soluğunu tutar
Hayata küser
Devreden çıkınca akıl
Devreden çıkınca iman
Geriye ne kalır
İman göbek bağıdır
Bize güç veren
Beslendiğimiz yaşam iksiri

Bakmasını bilen göze
Her şey ayan beyan
Erdemlerle kuşandığımız
Vicdan, şuur, Furkan
Zulme sağır olamaz
Mazluma dilsiz
Birikir öfke
Haykırır vicdan
Bilinci felç olur
Tutunamazsa iman ipine
İnfilak eder şuur
Tarumar olur insan

Zulme karşı duran
Mazluma yakın
Adaleti arayan
Güneşini kaybeden
Gerçeklikten sıyrılan
Huzura muhtaç olan
Fark eden ama
Mümeyyiz olamayan
Bulanık zihin
Sevgiye, şefkate susuz
Hakikate aç yolcu
Gittiğin yeri bilmiyorum
İnanabilmek için deli gibi
Çabana şahidim yalnız
Sonsuz rahmet sahibinden
Diliyorum, umuyorum.

Mart- Nisan 2025