Hakikate Yolculuk Şiiri - Gürhan Kurukaya

Ne kadar yalan dünya!
Ne hakiki akıbet!
Bir tebessüm, hoş sada...
Bir samimi muhabbet.

Hatırlanmaz başka hal.
Dünya bizim olsa da.
Hakikattir izmihlal.
Makberden gelir nidâ.

Ölüm sanki dejevu.
Bir tılsımlı hoş rüya...
Gitmemezlik etmez bu!
Gelmeyecekti güya!..

Musalla mutlak gerçek.
Bir kıyamlık saltanat.
Her nefs onu içecek!
Ecel, bir gerçek sanat.

Varılarak berzaha,
Verilir küçük mola.
El verir ki tüm kullar,
Sonsuza müştak ola...

Kabir iki kapılı.
Cehennem ile Cennet.
Amellerden yapılı.
Kula edilmez minnet.

Üflenir bir gün Sur'a.
Cümle vücut cem olur.
Alem gark olur nura.
Rab'le insicam olur.

Kurulur da nizamat,
Tüm ameller saçılır.
Fark edilir azamat.
Her bir defter açılır.

Her noktadan görülür,
Livaü'l-hamd Sancağı.
Müminlerce bilinir.
Ol Şefaat Ocağı.

Güneş bir mızrak boyu.
Her düvelden gelinir.
Bulunmaz damla suyu.
Kim Arş'ta gölgelenir?

Kim hatırlar Fırat'ı!
Kimin umrunda altın!
Kul geçer mi Sırat'ı?
Bütün derdi bu, zatın.

Tüm defterler dürülür.
Belerlidir akıbet.
Zerre amel görülür.
Kurtarır kulu niyet.

Sonsuz bir hayat başlar
Kim sevince gark olur?
Kimi gözlerde yaşlar...
Elmas, kömür fark olur.

Gel ölmeden ölelim!
Koşalım Hakikate!
Gönlümüzle bilelim.
Ermeden nihayete.