Hakikat Zelzelesi Şiiri - Utku Temizkan

Yarım kalmışım,
Tastamam düşlerde.
İmkansızlara dalmışım,
Ruhum düşmüşken derde.
Biliyorum, artık her şey nafile.
Gidiyorum, buruk hayallerim ile.
Seviyorum, kalbimin atışı zelzele.
Soluyorum, faydasız senin rengin bile.
Soruyorum,
En çok da bunu yapıyorum,
En çok da kendime soruyorum…
Ben ki kendi infazımın faili,
Tüm suçların sebebi,
Ben ki kendi kendine giymiş kefeni,
Ben ki…Bildiğiyle sevdiğiyle zikriyle fikriyle…
Baştan aşağı bir çelişkiyim.

Ben ki aklı duygularına yetmeyen,
Tükense bile bitmeyen,
Sonu gelse bile yitmeyen,
Yaşarken hiç var olmamış biriyim.
Öyle ki en dipteyken diriyim,
Semada raks ederken deliyim,
Bir oyum bir benim bazen de senim,
Bir semadır bir bataklık yerim.
Hiç olamayacağımı bildiğim bir insan olmak,
Boşa kürek çekip oyalanmaktır aslında nedenim.
Kışın açan, bahar solan;
Sabah batan, gece doğan;
Kainata zıt,var olmaması gereken bir varoluş;
Nefesim, içimdeki son renkler için bir soluş.
Mürekkepten deva ummak…
Kendini yazarak bulmak…
Anlamsızlığı anlatarak anlam aramak…
Galiba hakikat ya imkansız bana, ya yasak.