Hakikat Pınarı Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

İlahi aşkın nuruna
yüz sürmedikçe,
Fânî dünyanın derdi
bitmez, dinmez.
Hak yoluna
baş koymadıkça sen,
Gerçek huzuru
kalbin hissedemez.

Vicdanın sesi
yankı bulmaz boşlukta,
Adalet terazisi
eğrilir şaşkınca.
Bir lokma ekmeğe
hürmet etmedikçe,
Aşkı anlamak
ne mümkün
insanca.

Mânâya ermek için
terk eyle her şeyi,
Yunus'un dilinden
bir nasihat al,
Zühd ile yan,
tevazuya sarıl ki,
Arif olasın,
ehl-i gönül sırra var.

Gözyaşı dökmeyen kalp,
taş kesilir,
Sevgiyle yıkanmamış
her nefes hüsran,
Hakikat pınarında
yıkan ki gönlün,
Saflaşsın, arınsın,
olmasın ziyan.

Gün gelir, susar kelam,
kalır yalnız kalp,
İlahi huzurda
dile gelir feryadın.
O an anlarsın aşkı,
vuslatı, secdeyi,
Varoluşun özünü
bulur hakikatin.