Hakikat Medeniyeti Şiiri - Mehmet Şerif ...

HAKİKAT MEDENİYETİ

Ez, biraz daha ez!
Yüreğimizin üstünde,
Ayaklarınla biraz daha gez!
Talan, sömürü, zulüm;
İşkence, mahpushane,
Aklına ne gelirse!
Unutma biz de varız!
Biz ki öyle aklımıza geleni değil,
Hakikat medeniyeti uğruna;
Medine medeniyeti uğruna,
İnsanlık adına,son veririz;
Çağdaş zulüm bataklıklarına!
M.Şerif CEBE

EY GÖZLERİM

Ey gözlerim!
Göremez miyim dersiniz?
Siz de mi söyleyin, Yıprattı mı coşkun dalgalar,
Acımasız rüzgar;
İçinizdeki ışık kaynağını?

Hep gidecek mi böyle,
Söyleyin gözlerim,
Hep aynı hep böyle…

Ey gözlerim!
Ey gözlerimden akan kan!
Kan dedim gözlerimin yorgunluğuna,
Yaşanmayacak mı sizsiz;

Ey ruhumuzun çağdaş akrepleri!
Çağımızın uslanmaz zalimleri!

Üzülmeyin ey gözlerim!
Göremedik diye,
Görecekler sizin adınıza çocuklar.
Bir zaman sonra yaşayacaklar hatta;
Hayret edecekler nasıl kuruduğuna,
Zulüm bataklıklarının.

Ve siz ey gözlerim!
Üzülmeyin, yaşanacaktır insanca.

Ve onların akarsuları,
Övünmeyecek hep,
Yükseklerde şelale olduklarıyla,
Denizden üstün olduklarına serapları.

Ve siz ey gözlerim! İnanın,
Diyeceğiz an be an onlara,
Akmayın bulanık sular, çekilin!
Nerdesiniz ey bengisular, nerdesiniz?

26.09.1982-M.Şerif CEBE

ÖĞRETMENİN DEĞERİ

“Cehaletim geldikçe aklıma,
Bir güler, bir ağlardım.”diyeni
İşitmedin mi hiç sen?

“Bana bir harf öğretenin kölesi olurum.”
Diyen ilim şehrinin kapısını,
Bilir misin?
Hani şu meşhuru ki:
“Beni gömün bu cübbeyle, şerefleneyim,
Hocamın atının ayağından sıçrayan çamurla!”
Hiç işitmedin mi İstanbul Fatihi’ni?

Almadı önce sunulan çiçekleri:
“Padişah benim; ama
Hocamdır yetiştiren beni,
Verin ona, bana sunduğunuz çiçekleri!”
Dünya çapında dahileri,
En görkemli yöneticileri!
Yetiştiren,
Öğretmenden değildir başka biri.
Geçti öğretmenin kalburundan,
Toplumu yönlendirenlerin her biri!

19.12.1986/GÜMÜŞSU

7

BİR AYRILIK RÜZGARI

Sevgide yeni bir dal,
Yorgun yüreğimin üstünde,
Yeni bir tutku belirdi.
Bir çiçek gönlümün bahçesinde.
Ahuların gözlerine denktir gözleri,
Bir hoş kokulu gül ki taptaze!
Kokuyor her yaprağı amber gibi.

Ümit bahçemde biricik papatyam!
Ne çare ki esti ayrılık rüzgarı,
Bu mevsimde attı gurbet ellerine…

Uzaktayım küçük kuşum,çok uzakta!
İyi bilesin ki sana yakın kalbim,
En uzakları en yakın eden sevgim,
Sana doğru akıyor durmadan;
Sevgi pınarımdan coşkun sular gibi.

Sana kavuşmanın özlemiyle yaşıyorum,
Kavuşmayı Yüce Rabbim’den diliyorum.

06.10.1989/GÜMÜŞSU

SANA AİT

Sana ait ne varsa; gözüme ilişen,
Hatırlatır sevgi dolu gözlerini.
“Baba, bana bir okul çantası al!”
Kulaklarımda çınlıyor hala dediğin.

Seninle gezerken çarşı pazarda,
Sorardın gördüklerinin adını bir bir.
Söylerdim adlarını, bıkmak olur mu hiç?
Bir baba yüreği için zahmet de ne demek?

Bir yürek ki gece gündüz demeden,
Gün ışığına çıkarmak uğruna seni;
Üşenmeden harcar zamanını.
İlk göz ağrım! Gönlümde taht kurdun,
Bir kez olsun ağlamakla,
Beni ta yüreğimden vurdun…

M.Şerif CEBE

BİR KELİME

Bir kelime vardır, bir kelime;
Öyle yaman ki dolanıyor dilime!

Ne yapsam silinmiyor,
Hafızamdan bunca zamandır.

Ayrılık, ayrılık!
Doğrusu yaman kelime ayrılık.

Yeter artık,
Üzerime gelme ayrılık!

Perva etmem sana,
İşte artık son veriyorum saltanatına.

Vuslatın baharını yaşamak varken,
Katlandım bunca senedir kahrına!

Ah,yine dikildin karşıma ayrılık!
Çok şükür bu; ayrılıktan ayrılık!

M.Şerif CEBE