Hakikat Işığında Şiiri - İbrahim Ateş

Gençliğimi heba ettim bir hiç uğruna.
Ne bir ilme vakıf oldum.
Ne altın bir bileziğim oldu kolumda.
Canımı yaktı gerçekler yine de,
Sığınmadan yalana yaşadım.

Bekledim belki döner diye talihim.
Fırtınalara göğüs gerdim.
En korkulu gecelerde yalnızdım.
Yine bendeydi kalbimin tesellisi.
Dik durdum kavgaların ortasında.
Korktuğumu belli etmedim düşmanıma.

Tek gayem vatana layık bir evlat olabilmek.
Çok bedeller ödedim bu uğurda.
Aç, susuz ve uykusuz kaldığım oldu.
Yine de yoktu gözüm kimsenin lokmasında.
Neyse düşen payıma şükrettim.
Ben bir tek vatanıma ihanet edene küfrettim.
Düşmanım bildim toprağıma göz dikeni.
Hep dilime tekbir eyledim yoktan var edeni.
Ve onun yegane sevgilisini.

Şimdi esir düşmüşsem.
Filistinde can veren bir müminin duasına.
Hep aklımda müminin uğradığı zulüm.
Ah ertelenmesi yok mu her zulmün cezasının yarına.
Yüreğime su serpen bir hakikat ışığında.
Sığınırım yerin ve göğün yaratıcısına.
La tahzen.
Hasbinallah ve nimel vekil.