Hakikat Demidir Meylim Nazarım

Hakikat demidir meylim nazarım
Varam dedim yordu, yol beni beni.
Arzumanım soldu benden bizarım
Derem dedim yordu, kol beni beni.

Şu fani dünyayla uylaşam derken
Gönlümle, gözümle eyleşem derken
Aşığın sazıyla söyleşem derken
Mızrap ile vurdu, tel beni beni.

Can ile cananı menzil aldıkça
Yüz sürüp ahdine dertle soldukça
Ayağın altına türap oldukça
Zehri ile kardı kul beni beni.

Yalın ayak koşup üstüme geldi
Benimle oturup muhabbet kıldı
Yüzüme gülüp de sırtımdan deldi
Dilleriyle yerdi el beni beni.

Paslı hançerini vurdukça zalim
Ezilir yüreğim solar ahvalim
Vakti zaman gelip sorarken ölüm
Kollarına sürdü yel beni beni.

Estikçe zülüfler yellere karşı
Gönül figan eder dillere karşı
Ağlatırken dertler ellere karşı
Sinesine sardı, çul beni beni.

CANFANİ’nin yaşar özünde sözü
Yanar durur aşkla yürekte közü
Muhabbet aşında bal ile tuzu
Pişirdikçe sordu kul beni beni.

Yüksel Bey