Hakikat Bilmeceleri Şiiri - Oğuz Düzgün

Neydim bilmem ne idim?
Bir damlacık su idim
Bir kapalı çarşıda
Dilim dilim dilindim
Öldü sandılar ama
Dirim dirim dirildim

(Yeni doğan bebek)

Düştüm bir derin kuyuya
Elveda dedim uykuya
Yok olmadım korkma hemen
Yaşıyorum doya doya

(Kabre giren insan)

Elde de var, yelde de var
Depremlerde, selde de var
Tutup götürür elinden
Sanma sakın bir canavar

(Ölüm)

Göğe güneş çok mu gelmiş?
Nere baksan, gül güzelmiş
Konuşurmuş börtü böcek
Olmayan şey, tek ecelmiş

(Cennet)

Kavuşmadım tatlı yâre
Gönül susuz, ciğer yâre
“Gel” çağrısın duysam yârin
Gecem olur şeker pâre

(Oruçlu mü’min)

Esti bir rüzgâr erenler
Boyandı nurlara tenler
Sabahlardan akşamlara
Dua yedi yemeyenler

(Oruç)