Hakikat Şiiri - Yasin Büyükdağ

Kalp kalbe karşıymış, akıl akıla,
Gerçeği aradım yana yakıla.

Hayattan umarken nar ile incir,
Ayağımda pranga, boynumda zincir,

Günleri aylara ekledim durdum;
Bir ömür huzuru bekledim durdum.

Uzandım bir gece, yumdum gözümü,
Bir sonsuz petekte gördüm özümü.

Dizildi taneler, inci faslından;
Serildi manalar, eşya aslından.

Sandım ki bitişmiş yerle gök bende;
Unutanda benim, beni bilende.

Madde dedikleri, bir koca cüce;
Zarı var, tülü var, kendi yok ece.

Suretler iç içe, arı bal olmuş;
Katlanmış dudaklar, diller lal olmuş.

Hayat bir yudum su, hayat bir nefes;
Dolaşır kursakta binlerce heves.

Çözerim sanmıştım ben bu düğümü,
Unuttum nihayet ne gördüğümü.

Keşkeyle kuşkuyu, duvara astım;
Dileğim bilmekti, yok cana kastım.

Hakikat, karşımda, yaldızı uçmuş;
Bu sırlı aynaya bakması suçmuş.

Kavurdum kalemi, sildim kelamı;
İnsanla, eşyayla kestim selamı.

Son buldu duruşma, davam bakıldı;
Ve sonsuz arzular, bir bir yakıldı...