Hakikât Şiiri - Muaz Kalaycı

Hamalı ilan ediyorum kendimi dünyanın,
Koşuyorum, taşıyorum, yoruluyorum.
Nefes almak neden bu kadar zor ki?
Susuyorum, duruyorum, anlamıyorum…

Yıldızlar gelmiyor üzerime bu defa.
Kucağımı açmışım, bekliyorum.
Gözlerim bir ışık arıyor,
Arıyorum, bakıyorum, çıkamıyorum…

Oda sessizliği kurban olmuş,
Sessizliğe kurban olmak istiyorum.
Bir kurtuluş yaratılmalı yeniden!
Diliyorum, bekliyorum, kurtulamıyorum…

Hakikâte teslim oluyorum.
Yalan olmasın içinde, korkuyorum.
Bir yanımda yıldızlar, bir yanımda kurban,
Tutuyorum, sarıyorum…
Hakikâte teslim edilmeliyim,
Bekliyorum!

***