Bana hayatı öğreten gülüş
Aydınlığa mahkum eder ömrümü
Bunu söylerken çarpar hakikat
Aslında kendimi büyüttüğümü
Bir hüzün dalgası çöker kalbime
Gözlerimde gördüğüm sadece bir düş
Ruhum çırpınır şu dar kafeste
Bulamaz manaya ufak bir çıkış
Kalbime çöken mahpusluk kahrı
Kendime vurduğum bir prangadır
İstemesem kaale almam rüyamı
Düşündüğüm var ben öyle varım.
Kayıt Tarihi : 24.8.2002 16:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!