Ötelerde bir yer var.
Uzanıyor ama dokunamıyoruz.
İçimizi kemiren,
Adını koyamadığımız duygularımız,
Her geçen gün tüketiyor masumiyetimizi.
Baktığımız halde,
Bir türlü göremiyoruz,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim