Ötelerde bir yer var.
Uzanıyor ama dokunamıyoruz.
İçimizi kemiren,
Adını koyamadığımız duygularımız,
Her geçen gün tüketiyor masumiyetimizi.
Baktığımız halde,
Bir türlü göremiyoruz,
Karanlığın ardındaki gerçeği.
Görmezden gelip,
Yanıbaşımızdaki hakikati,
Saçma sonuçlar çıkarıyoruz hayattan.
Bir resme bakıyoruz,
Ressamın varlığını inkar eden bir cehaletle.
Dimağımızın her yanını sarmakta,
Derin bir keder.
Var mıyız, yok mu?
Ne fark eder.
Anlayamıyorsak eğer.
(03.05.2005-Boğaziçi Köprüsü-İST.-saat:23.10)
Erdem DemirkolKayıt Tarihi : 23.7.2005 02:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!