Hakikat Şiiri - Fatih Zeyrek

Unuttuğum hakikatti
Hatırladım hınca hınç dolu avluda
Fena sessizlik
İnsanlar değildi de
Ayine durdu kuşlar bir ağızdan
Döktü yapraklarını akasya bir elveda üstüne
Dalgalar uzaklaştı rıhtımdan bir bir
Taşımanın ağırlığıyla gidişi sessiz

Ahenksiz bir vedayla
Leyle sandım da nasıl aldandım
Ümitsiz bir vaveyla söndü dudaklarımda
Coşkun ırmağa döndü zaman
Masmavi uzandı sonsuzun üstüne
Kainat bir beyaz duman
-la dedi bir ses bir ses beli
Ufka kadar gitti geldi dalgalar
Bir bahar seli gibi çalkandı dünya
Akla karaya boyandı eyyam
Ve duruldu neden sonra…
Giden dalgalar hiçbir gemiyi
Getirip vurmadılar kıyıya
Dallarda muttasıl kuşların ayini
Leyli geceler sonsuz uykuya
Sandım bir hayal ebedi ruya
Bir mum gibi tükeniverdi
Geriye sadece hakikat kaldı.