karanlıgın dibine çöküyorsun
yine bugün
ama hiç üzülmedim
seni öyle görünce
sen bunu
hakediyordun
herşey ne güzel başlamıştı oysaki;
denizlerde açan yakamozlar kadar eşsiz
güneşin parlaklıgı kadar eksiksiz
kalbimin attıgı kadar canlıydı sevgimiz
bir gün herzamanki yerimizdeydim
güneşin battıgında hep seni beklerdim
ama bu sefer güneş sensiz
battı ufuklarda
çünki beni buralarda,
sevgisiz, sensiz,yapayalnız bıraktın
gök yüzünde uçan kartallar kadar
yalnızım artık
kalbim onsuzlugun acısıyla
yanıyor kül oluyor
artık sevmeyecegim onu
çünki o sevgimi HAKETMİYOR.
Kayıt Tarihi : 31.5.2006 15:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!