zaman, çıkrığı döndükçe derinleşen kuyu
zaman der, iç kuyudan çıkanları ve uyu
zaman, tenimde yanlış algılanan bir duyu
zaman, içimdeki değirmenin tek can suyu
sen değil başkasıydı
benim sevdiğim pelin
ruhumun aynasıydı
kalbimi yakan tenin
gözlerin olmasaydı
uykular kadar derin
kasımdı yapraklar ölmüştü
şehir sebepsiz bir uykuya dalmıştı
rüyasını yalnız ben görmüştüm
tüm korkusunu üstüme dökmüştü
kalbim yanmış ruhum sönmüştü
kasımdı, yanımda bir ben vardım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!