çığlık atıyor insanlar,
yanlarında yanan evler.
alev alev bütün evler.
kırılmış oyuncaklar,
ağlıyor bebekler,
gözyaşı heryer!
Yalnızlığıma bağlandım,
Paslanmış zincirlerimle..
Sonunu getiremediğim yollarda;
Yürüdüm.Korkak vede ürkek,
Düşüşlerim oldu,
Sarhoş sinekler kondu üzerime,
Galata Kulesinin yamacında ağlardım,
insanlar geçerdi önümden,
umursamaz, kendini bilmez insanlar,
akordion, ney sesleri gelirdi
semazenler gibi dans eden martılar,
acıkmışlar,
uyandığım sabahlarımda yoktu kimseler!
yalnızlık denen ürpertiye sarılırdım, her gece.
bir dört duvar, birde eros vardı
yalancı olan evimde,
perde bile yoktu, pencerem de
duvarda bir tuval, birde yaşadığım anılar
ben bugün ölü bir bedene sahibim
kendine gülen,
beyaz bir tene sahibim bugün ben
beyaz kadar masum olmayan ben,
hep günahların en büyüklerini işledi
bu beden,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!