Ben Hakan PÜTÜN, 1 Mart 1979 yılında başladığım hayat mücadelesinde tam gaz son sürat yorula yoğrula devam ederken geçen her yılın götürdüklerini mi getirdiklerini saymalıyım bilemedim, biraz götürdüklerinden biraz getirdiklerinden yazmak istedim..
İlk kitap ilk heyecan biraz senden biraz benden yazdım, bir çocuğun gözlerindeki ışığın yüreğime dokunan yanını, aşkı da yazdım ihaneti de, ayrılığı da yazdım kavuşmayı da, zoru da yazdım zor olanı sevmeyi yaşamayı da, mutluluğu da yazdım umutsuzluğu da, umut vereni de yazdım umutlarımızı çalanla ...
Geceden de karanlık şimdi yüreğim
Sensizliğin ayazında
Ölümün çok yakınında
Bir yanımda anılar diğer yanımda anılamayacaklar
Ne zormuş çok yakınken en uzak olmak
Dokunduğun teni ısıtamamak
Ben bu sokaklarda büyüdüm
Kahkalarım da bu sokaklarda duyuldu
Feryatlarımda!
Ben bu sokaklarda öğrendim
Dostluğu
Kardeşliği
Çocuk olmak, ayrıcalıktır.
Çocuk olmak kutsaldır.
Bir insanın en masum halleridir çocukluğu,
Çocukları anlamak,
Onlara inanmak onlara değer vermek,
Hatta onlara dokunmak bile onlar için paha biçilmezdir.
Bir kadının en güzel hali yüreğindeki güzelliğin,
yüzüne yansıdığı halidir..
Kadın annedir, kıymetini bilene
Kadın eştir ,sevmesini bilene
Kadın evlattır sarmasını bilene
Kadın çiçektir koklamasını bilene
Sevmek diyorum,
Çocuksu olmalı, ayrıcalıklı, kutsal, masum ve anlayışlı…
Sevmek diyorum,
Değerine paha biçmek imkânsız olmalı,
Yürekten dudağa en değerli sözcükler ile karşılık vermeli
Her nefeste, nefsine inat sararak, koklayarak, hissettirmeli,
Ben,
Bana bir şeyler oluyor
Uykularım kaçıyor, sabahlar olmuyor
Uyusam rüyam, uyansam dünyamdasın
Bir şeyler oluyor, ben yine her sabah uyandığımda seni düşünüyorum
Yapma diyorum oyalıyorum kendimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!