Hani derdin ya yaşadıklarımdan öğrendiğim birşey var
Derdin ya herşey bir insanı sevmekle başlar
Ey Sevgili
yalan olan ne varsa öğrenilen o olmuş o sahte öpücük o arzulu dokunuşlar ve
ne varsa yaşanılan ve ne varsa paylaşılan
Oysa ki adını koymuştuk.
Efkarım kendime güzel olan güzelliklere senin adına güzel desem heralde yeri olurdu.
Nede olsa adında güzel farkına varamadığım bir farklılığın anlamı içinde sanki yok oluyorum
Kaldı aklım ilk bakışının derinliğinde içime süzülen anlamlı,anlamsız korkudolu heyecanlı ümitsiz bir boşluğa düştü.
Belki öylesineydin belki binbir ümitleydin ama yinede o bakış içimi kaynatıyordu.Erken açan bir gül gibiydim senden sonra farkına varmışlığım açan gülümü dahada çabuk soldurdu.
Denize açılmış ucu bucağı gözükmeyen engin sulardayım sanki... Tek çarem ya batıp boğulmak yada iyice sarılmak HAYATA.....................
Dikilir durursun başımın ucunda bakışların üzerime kilitlenmiş haldesin
Yüreğimle seviyorum acısını içimde tatdığım bir aşkın yalanıyla yanıyorum
Hayat beni savursada ucu bucağı olmayan bir çöle atsada yinede deli gibi seviyorum
Gözyaşlarım hep aksada günahımla savaşmak her anıma dahil olsada
Beni yakıp kül etsede
Yinede seviyorum
Deliye dönmüş bir aşığın yolu gibi yolumu kaybetmişcesine kendimi çöllere vurmuş bir virane hallerim bana faydasız gibi görünsede
Ağlamaklı gözlerim hep dolu hep yaşlı kirpiklerim...
Kendimi düşünürüm seni kaybettiğim de kazanacağım yanlarımla avuturum çaresizce ahım var diyerek o yarda o yalanda diyerek anılarınla yüzleşirim
Aşkını yaşadığını düşündüğüm varlıkta körlüğüme kızarım etrafımdan gelen seslere sessiz kalmama sana yandığım gibi yanarım...
Varlığında yaşadığım kısa kesitlerimin hesabındaydım bocalar gibi düşündüğüm yanlarımda hep sorardım özlendim mi?
Yanında yokum şimdi kolları bomboş benim gibi yüreği sarhoş mu? derdim.
Oysa ki ne kadar çaresiz kalırdım yokluğunda seni arkadaşlarına sormak ne kadar da can verirdi kaynatırdı yüreğimi senden senin halinden haber alışım.
Biten sendeki ümitler di
Başlayan senin geçmişinin korkularıydı
Bilinmeyene doğru giden bendim sadece
Mesele bu değil di
Kaybolan yalnızlık gibi tarifsizlik vardı hayatında
Anlamsız kalan o kadar şey vardı ki
Hangi ölüm gelir ki aklıma
Yaşamdan almış olduğum dersten başka.
Hangi ilaç olur ki yarama
Yaram iğleşmez olduktan sonra.
Söyle hayat bana yalan mı gerçek mi
Yaşamı tatmadığım şu dünyanın kahrına
Neden sonbahar neden kış neden yazın var her yanımda
Seni tanıdım bir yaz yeşiliyle
Seninle olmak vardır her yeşilin üzerinde
Öylesine güzeldir ki aslında
O yazın o yeşilin kokusu
Yüreğim açılır umutlarımda
Bu yollardan geçemem bir can varken diğerine eziyet edemem
Çukurlar’dan korkmam bilirsin önüm açık gibi gelirim her şeyine
Yine hüzünlere dalmış bir yolculuk yapmakta yüreğim
Gözlerim kapalı yol almakta karanlık içinde umuda
Çıkan giden bana eziyet eden her şeyle birlikteyim
Neymiş ki sensizlik neymiş ki öğrendim işte
Acaba beklediğim günmüydü o başlangıcın o düşüncenin.
Neydi farklı kılan yüreğinde hiç uyanmamış olan yanımıydı saklanan yanlarını azda olsa sergileyen..
Evet o günün son bütünüydü bugün...
Belki düşünce uyanmamıştı yıpranmış korkuya düşmüş bu yüreğimde onun hakkında
Evet bugünün farkı vardı elindeki kitabıyla içine dalar gibiydi okumanın farkı vardı durgunluğunun oturuşunun izinde...
Benimkisi gibi birşeydi açılmak olsa yine başlangıç
Ben bu hayatta ne hasretleri gömdüm yüreğime gezdiğim izlere bir bir acılarımı gömdüm.Seni bana hatırlatan her anıma sensiz bir iz bırakmaya yemin ettim.
Mecburdum ama bu yürüdüğüm yollara tekrar geri dönmeye sensizliğe yürümeye kendimli umut ekmeye geri dönmeye mecburdum.
Ve yol ve umutlar işte önümde
Kocaman bir hayatın başlayan öyküsünde ilerliyorum.
Sen hayatımdaki KADINDIN ya şimdi
KOCAMAN bir boşluksun bulamıyorum HAYATI SENDE
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!