Söyle sevdiğim hangi seven çeker ki? Çekdiklerim
Hâtıranı gömemem Mâziye, kırılır ellerim
Seni görmeyecek göze, hayatı zindan eylerim
Bak esiriyim çaresiz şimdi ben, tüm gerçeklerin
Bülbül Âşk’ın söylerken güle
Bülbül olamayan buna güle
Her kuş olur’mu bülbül? Güle
Bülbül; Ezelden Âşık, Güle
Bülbül Âşk’ın, getirir dile
Gönül verdiklerim geçerken gözümden bir bir
Anladım ki sevgililerden akseden; O bir
Sevenler hep o; O sevgilinin esiridir
Aks’in görmeyen; korkarım, oluverir kafir
Kul cemâli zerre, Cemâlullâh'ı idrak için
Yakar Mecnunu zerreside, Bil hep onun için
Güzeli, Güzellerde aramak suçmu? Ne için
Yanmaya alışa cismim, Taa Cemâlullah için.
Neyi arar ki bu dünyada
Ezelde güzeli görmeyen
Nasıl sever ki bu dünyada
Ezelde güzeli sevmeyen
Mecnun, ezel mecnun leylâ’ya
Âdem’e lûtfun’dur; Üflediğin, o Rûh’un
Lâyık kıl ki, bilelim kıymetin; o Nûr’un
Tüm Nebîlerdir; O Rahmetin, Zuhûr’un
Gâlîbi’dir Bu dem! İsmi; Asra, o Nûr’un
Yaratılışın sırrıdır, ‘Aşk’; İlahidir, sanma dünyevi
Aşk ateşi olmayan gönülden, çıkar mı sevgi alevi
Hoşgörüdür! Bak; Aşk’a dayanmayan her sevgi
Hoşgörünün de temelinde, vardır Aşk’a saygı, sevgi
Sevmemek; İstememekse, Sevgi; İstemektir!
Aşk imiş! Her derde, bin devâ
Aşk derdine, hem bu can fedâ
Yaratılan sev de, sür sefâ
Sever Âşıkları, bil Hüdâ
Aşk eridir, gönül feneri
Yâr, derdi âşkınla bilmezem noldum
Açtı bu sinemde yâre gözlerin
Müselsel zülfüne düşüp bendoldum
Çekeli mansurveş dâre gözlerin
Ezelde seninle ruh görüşeli
Eriyor gurûpta gönlüm, hazan değil ki, bu ne keder
Parlayan çakılları sayıyor yıldızlar, teker teker
Üşüyen ayakların taşıdığı vücutta, bu ne ter
Dinsin gönlümde sızı, gizleme heyecanı, sar yeter.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!