Hakan Imkansızım Öztürk

Hayallerim duman oldu, bu gecenin hatrına bir tutam sen olsa
Aklımdan çıkmıyorsun bari kalbimi rahat bıraksan
Karanlık burnumun ucunda, sen rüyalarından ırak san
Aydınlatmasa güneş gündüzü, yahut tam tersi mehtap geceyi
Ne olacaktı söyle görebilecek miydin bir başkasını gözlerinin ucunda

Ilık esen bir rüzgarın tenime soğuk darbelerle dokunuşu
Masmavi gökyüzünün beyaz bulutlar tarafından dolduruluşu
Kanıma can olan senin bakışların değil de, sonbaharın yoktan var oluşu
Aydınlatmasa da sen rampamı mehtap, bulacağım emin ol o yokuşu
Ne keder kaldı bende ne dert, duygusuz biri oldum gösterin bana altın vuruşu
Son bir nefes daha, ciğerlerimin hali harap bir de senin karşımdan yok oluşun
Istırabın kaynağı, kalem yazmıyorsa sebep duygularımın donuşu
Zindanına hapis olduğum her gecenin beyaz tahtında oturan mehtabına doluşun
Isınmıyor kalbim ve titretiyor her bir nefes kokunun kalbime oturuşunu
Mezar bulun bana, bol yeşilli olsun gözlerim yakın kapanmaya ölüme selam sensizliğe elveda

Özledim yalan değil, rüzgar dahi esmeyi unuttu
Zaman tersine akmaya başlar, dumanı ciğerlerine çekip tut
Turuncu bir renge gökyüzüyle yeryüzü arasında tutulup
Üzmemek gerekir kalbi, sonbahar rüzgarından ilkbahar meltemine savrulup
Renklerin en güzelidir eminim, saçlarının güneşten var oluşu
Karanlık tek temsilim, o da son anda girdi kalbe senden arta kalanlardan kurtulup