Hakan Havuz Şiirleri - Şair Hakan Havuz

Yaprakları yerlerde sürünen bir çınar gibiydi
Bazen derin bir bakışı vardı
Bazen de duvarı delen sözleri
Konuşmak neydi ki onun için
Arş-ı alaya bir seslenişi vardı

Ben O Yağmuru Hiç Görmedim Ki
Islanırken Çiçekler Toplamadım
Avuçlarım Kanardı Belki
Oysa Damla Damla Yağıyorken İçime
O Yağmuru Hiç Görmedim Ki

Sende bir gün anlar mısın beni?
Kuytu köşelerde yağar mısın?
Veya hatırlar mısın gazellerin rengini?
Tutabilir misin rüzgârı avuçlarında?
Bergüzarın tozlu raflarda yıllandı
Sende benim gibi tozlanır mısın o raflarda?

Bir son baharın son yaprakları gibi
Gecenin gündüze olan aşkı gibi
Bir atın akıncıya olan sadakati gibi
Kuru toprağın suya olan özlemi gibi
Özlüyorum seni

Neler yanıyor içimde ah bi bilsen
Benimle birlikte büyüyor O hatıraların
Sessizlik çöktü gidişinle
Kollarım kavuşmadı
O gün rüzgar esmedi
Tabutunu saramadım abim

ABİM
Öksüzlüğü hatırladım yine bir gece
hiç başlamamış Ama hep var olan öksüzlüğü
Başımdaki yumuşacık hisleri istiyorum
Toprak altında dökülen ellerini

Ellerim soğumadan ellerimden
Kayıp gitme sakın
Yıllar hatırası kırışık yüzümden
Yaş olup atma sakın

Seni göğsüme sarmadan

Birini sevdim /kokusu leylak kadar saf ve temiz
Birden kuruldu gönlüme /Benden habersiz girdi kalbime
Gözlerinde ki kusursuz tebessümlere aşık oldum beklide
Sadece varlığını bilmek bile yetiyordu bana
Onunla karşılaşmanın hayali başlardı
Gece den fon müzikleriyle daldığım uykularda

Gönüllerde çağlayan sevda seline
Gün ağarınca esen seher yeline
Kırık kalpleri ısıtan aşkın diline
Pek inanan kalmamış

Hayatın çilesini fazla takma KARDEŞ
Nihayetinde ölüm son yolculuğumuzdur
Yeise kapılma elbet bu gecenin sabahı sonudur
Kurcalama geçmişi önünü göremezsin KARDEŞ