Sana hasret bu kalbim,
Sende tutuktur bedenim.
Tutmazki sana uzanan ellerim
Kavuşmak mı?
Belki...
Daha ölmedim
Senin hayatımdaki yerin,
bir paket sigaranın yer işgal ettiği kadardır.
Her sigarayı tüketmekle,
varlığın yokluğa gittiği kadardır.
ve sonun...
Son sigaranın bitimiyle,
Ne acı,
göremeyeceğimi bile bile sevmek seni.
Ne zaman susasam sana
susuyorum,
avazım çıktığı kadar.
Hatırımda;
Umuda yolculuktu bu
umutsuzlukta yürürken.
Belkide umuda varacağımız ümidiydi bizimkisi,
ümitsizce umuda koşmak.
Ama ne olduğunu bilmediğim
bir umudum var hala,
Kan çanağı gözlerim,
dalınca sensizliğe
umudu taşıyordu, her atışta
bu köhne yürek
seni unutmak için.
Gözlerimdeki kıvılcım,
Biz üç kafadar
Beyoğlu'nda yaşıyoruz,
sokaklar bize dar.
Mekanımız disko ve bar.
Narkotik dolanıyor yine,
asayiş berkemal
Sigaraya alışmam
Rakı kadehiyle tanışmam
Hayatta kalma çabam
Benim yirmi üç yaşım.
Evdeki tavlam
Yoksun,
sus pus olmuş,
avazın çıktığı kadar susmaların.
Göz yaşlarım kan ağlar yüreğime,
sancısıdır uzakların...
Yine yoksun...
98'in 25 Kasım'ıydı
ve ben yaşadığım kentten uzak,
belkide bir o kadar yakın kente
göç ediyorum,
elimde bavulum
içimde filizlenen umutlarımla.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!