Hakan Gökçek Şiirleri - Şair Hakan Gökçek

Ben seni ölmek gibi sevdim
Mezarda dört duvar arasında
Çürüyen etlerimin kokusunda
Ben seni ölmek gibi sevdim…

Beyaz ipek bir kefen giyer gibi

Ey koskoca gök döktüğün yaşlar yalan
Altında ıslanan biz, biz dahi yalan
Umuda atılan adımlar dahil
Bu yolda her bir metre yalan
Tek Gerçek Aşk Dayan yüreğim Dayan

Güzün kuru yapraklar, baharda papatyalar gibi
Ölümde Azrail gibi düşledim seni
Ufukta güneş, kuru ayazda sıcak gibi
Bir umut gibi düşledim seni

Gece karanlığında ışık, kamer gibi

Azgın bir ırmağa düşmüşüz

Ne batıyor ne çıkıyoruz

Önümüzde bir çağlayan ve ölüm

Bazen küsüp şu köhne dünyaya, başımı koyunca yastığa
Ne isterdim diye sorardım kendime...
İlk olarak egolarından kurtulmuş gerçekçi insanlar isterim
Tüm hayasızlıkları yüzüstü bırakıp doğrulara koşan nefisler isterim
Ve gene eskisi gibi gonca gülü dikenli isterim.

Ben seni yaşamak gibi sevdim
Bir ekmeği tadarken, bir yudum su içerken
Güneşin ufuktan doğuşunu izlerken
Ben seni yaşamak gibi sevdim

Bir bülbülün güle serzenişini dinlerken

Kapıldık Bir sevda yoluna
Yüzlerdeki gülümsemeler yalan
Aşk bahçesine ektiğimiz güller
Açan goncalar, kokular yalan

Sevgiliye nazar ettik, cismi yalan

İçimde durmadan büyüyen şu fani nefse
Kendi kendinin köpeği olmuş şu inse
Doğruya hiç kıymet vermeyenlere
Az mıdır? Hergün lanet etsem...

Kalplerini menfaatle dolduranlara