Karanlık gecelerde yalnız kaldığımda anladım sensizliği
Kaldığımda soğuk odaların içinde sıcaklığını aradım
Gözlerim gözlerine değdi uzak diyarlardan
Her gün sana haber gönderdim senden habersiz
Soğuk rüzgârlara yükledim sana olan özlemimi
Kış geldi diye göç eden turnalara mektup yazdım
Şu gökteki yıldızlarda
Ağaçlarda yapraklarda
Yerde gezen karıncada
Senin aşkın var Allah’ım
Dalga dalga denizlerde
Dünyamızı döndüren
Sonsuz nimet veren
Kullarını sevdiren
Sensin Allah’ım
Küt küt atan kalbimi
Nasıl yaşanır sensiz bu göz nasıl ağlamaz
Tüm dünya el olma mı sen el olduktan sonra
Ben, benlik narçiçeğim sen yoksan ben olmaz
Nasıl ümit beslerim olmayan yarınlara
Sensizlik bensizlikle kaynaşır varlığımda
Sen Yoksun
Sen yoksun
Yine bahar geldi sen yoksun
Yine çiçekler açtı
Çiçeklere can geldi ama sen yoksun
Aşka adım attım ilk kez seninle
Deryasına daldım tüm bedenimle
Çıkardın sen bulutların üstüne
Beni sen kanatsız, sevgilim benim
Fark ettim dünyayı bana bakınca
Fikirler peş peşe sıralandılar
Kapanmış kapılar aralandılar
Beni sevmeyenler yaralandılar
Gaipten gel sesi duyarım şimdi
Vakit geldi sura üflendi gitti
Koydum çayı ettim hapan
Şaşardı bu çayı yapan
Sonra gettim çektim tapan
Sen hiç merak etmeyesin
Vurdum yoğurda lokmayı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!