Bir sonbahardı hazan mevsimi,gözlerim aralanırken hayat denen karmaşaya Bilemezdim nasıl bir dünyaya geldim büyüdükçe anlamaya
Anlamaya başladıkça küçülmeye başladım
Sorularım vardı hayata dair cevaplayan olmadı
Sorularım buharlaştı kayboldu yaşamak nefes almaktanmı ibaretti
Yoksa bir bilinmezlikmiydi boynumuzdaki neydi neydik
Tatlı bir tebbessüm düşer yüzüne gözlerin kısılır
Bana sevdiğini yüreğinin verdiği ilhamla söyle dilinin dönmesiyle değil
Hiç bir hikayenin masalın mutlu sonla bitmesi değil
Ben sana yüreğimin ateşiyle geldim hak ettiklerini vermeye geldim
Yüzüme çarpılan bir kapı oldu yüreğimi tenhaya çeker sessizce çekilirim Umarım kalbinin kapısını kıranlar içerde kalmayı becerirler
Güldürmeyin beni bir adım uzak olun hep sarılmayın sakın
Boş laflarla doldurmayın ağzınızı iki geçerli kelime edin bana
Önce kendinizi sevin hakkını verebiliyorsanız
Sonra beni sevin cesaretiniz varsa
Sevgili vardır anlıktır
O gece sessizliğin içinden çıka geldi
Hiç bir köşe başını bu kadar heyecanla beklememiştim
O gecenin içinde ışıl ışıl saçları yıldızları bile kıskandırmıştı
Beraber adımladık o soğuk kaldırımları
Her adımda rüzgar kulağıma aşkı fısıldıyordu
Son bir defa daha görmeden gözlerini,şehrin ışıkları kapanmadan
Ay ışığı denize yüzünü asmadan
Bir baba şefkatiyle sarılmak istiyorum sana
Yüreğine huzur bırakıp,ruhunu yanıma alıyorum
Son bir defa bakmadan gözlerine elveda diyorum
Son ritimleri bu yüreğimin
Bundan sonra istesinizde kıramayacaksınız
Senin bedenine değil yüreğine koydum sevdayı
Ağar ağar çektim seni içime cıgara misali
Rüzgarın çiçeklere vurup geçmesiyle aldım hep kokunu
Aslında o kadar çok dile getirdimki yokluğu,yoksunluğu sensizliği
Yalnızlığın kimi zaman bir işkence olduğunu canımı yaktığını
Açtığı yaraların hep tuzla muhaptap olduğunu
Hangi birine yetişeceksin,hangi biriyle uğraşacaksın
Bir aile içindeyken başıma çöktü insanlar
Yine ters geldi dertlerim,hangi birinden kaçsam bilmiyorum
Gözümü kırpmaya kalmıyor,bir yenisi geliyor
Bu hayatı,daha ne kadar cırmalıycam bilmiyorum hep o galip geliyor
Ya ufak yaralar açıyor çabuk kapansada acısı büyük oluyor
Yada büyük yaralar açıyor acımıyor ama kapanmakta bilmiyor
Senin karanlık dediğin yerlerde alıştım ben yalnızlığa
Senin ateş dediğin şeyi ben avuçlarımda tuttum
Kaybolan kimliğimi aradım boş kaldırımlarda
Ne bir adım var nede insan denen hissizlerde bir ederim
Dur bekle dedikçe isyan çıkartıyor yüreğim
Anlamak istiyorum,evirip çeviriyorum olmuyor
Nerden alsam nereye koysam,baktığım zaman gördüğüm tek şey bir hiç
Nerde yanlış yapıyorum,yada fesat olamıyorum
Gözlerinde gördüğüm ilk şeydi o pırıltı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!