Hakan Erkaya Şiirleri - Şair Hakan Erkaya

Bu karanlık oda,
Her bir köşesi yalnızlık dolu.
Hala kokusu var burnumda,
Hep sürdüğün bu koku.
Gözlerim bir şeyler arıyor,
Sadece boşluğu görüyor.

Ardımdaki gözler bana uzak,
Yolumun yolcusu gibiyim.
Yeni bir macera yasak,
Çalındı yüreğim ben bir deliyim.
İsyanlarım yumruklarımdan akıp gider,
Gözlerim dalınca yüreğim acı çeker.

bir düş gördüm
tutmaya çalıştım koştum
nefessiz kaldı vücudum
yoruldum yakalayamadım

çok süründü beden

bakmaya utandı gözleri,
kaçırdı derin boşluğa.
kaçar gibi karanlıktan,
boğuldu çığlıklardan nefesi.

yumuşaktı yüreği,

bağlıyım elim ve kolumla,
dayanırım her türlü yalnızlığa,
korkularım tek Allah tan,
sığındım tüm gücümle inancıma.

çeviremez nefsim beni yoldan,

Gitti uzaklaştı,
Kalmadı artık bu yeryüzünde bedenin.
Işıkla doluyken her yeri,
Karanlığa gömüldü bir anda.
Uzun zaman geçse de üzerinden,
Silinmeyen kalemle yazılmış.

Döküldü toprağa bir damla,
Kor ateş gibi yaktı küçük ruhu.
Boğulurcasına çırpındı yaşlar içinde,
Önce yüzden süzüldü bu asi gözyaşı.
Yürümek zor geldi yaşlarla,
Batağa girmiş gibi çıktı içinden.