şiir yazıyor...
Ölümdür,
Islatılmış toprak kokan,
Mazisinde gül biten,
Bir sır gibi saklanan,
Bir baharda filizlenip, çiçek açan.
Uzak olan her şey yakındır
Duyuyorum
İçimden sen geçiyorsun
Kırmızı, karanfil rengi elbiseler
Sesinde tatlı bir tebessüm
Biliyorum
Ejder kanadındaki tüyle yazıldı bu şiir.
Dokunmak için yanmayı göze almak gerek.
Ateşe boyun eğmeyen
O sığ düşünce.
Kalbe huzur veren ses,
Ne merkür ne venüs,
Hak edilmemiş bir yalnızlıktır.
Seni sevdiğim saatler,
Çelik ve çiçek arasında,
Seni savaştığım düşüncelerde
Ülkeler kuruyorum, ülkeler bozuyorum.
Kaybettiğimiz yerden yeniden başlayacağım.
Tanrı bulutları yarattı
Yağmurlar yağdırmak için
Tanrı toprağı yarattı
Cana can katmak için
Tanrı herşeyi yarattı, benim için ...
Sonra beni yarattı
Anlatılacak o kadar şey varken
Susmak o kadar cazip ki
Susup gözlerine bakmak
Ister inan, ister yalan de
Bu bir güdoğumu
Ölü gökyüzü boğulmuyor artık
Bu seni anlamaya anlatmaya
Son veremediğim bir eksik yanım
Cam parçaları içime saçılmış
Canım yanıyor
İkilemler arasında sıkışıyorum
Kalmadı, mecalim kalmadı artık susmaya,
Ardı ardına düşmüş her bir düşman için birer küfür ettim.
Sokakta gezdim,
Önümden geçen siyah kedilere aldırmadan,
Ciğerlerime düşman kesildim.
Güneş sinirli bir baba gibi durmadan kafama vuruyor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!