Elif'in Romeo'su
Gülyüzüne baktım;
Gözlerime kılıç sapladılar.
Gözlerin kaldı aklımda....
Güllerin mi devrildi.
17 ağostos günlerden salı
Yıktı felek onbinlerce hayalı
Sanki kıyametin öteki yanı
Param parça etti yüreğimi Sakaryam
Bu tarih bana acı bir anı
Değmezmiş senin uğruna
Kırdığım dostlarıma,yaktığım sigarama
Değmezmiş vefasız uğruna
Döktüğüm gözyaşlaıma
her gün beklediğim yollarıma
Hakan'ın gözleri dağlanmış
Ne önümü görebiliyorum, ne ardımı
Elif'imin gözleri kör olmuş
Ne o beni görüyor,ne de ben onu
Göğsüme bir aşk saplanmış
Elif
Belki dünyalar güzeli olamaya bilirsin
Ama benim dünyamın en güzelisin
Çünkü sen benim biricik elif'imsin
Bu zalim dünyada sevdiğim değer verdiğim tek kişisin
Üzerinde mor bi fistan
Güzelliği dilde destan
Sevdi seni deli adlan
Nazarla elif nazarla
Dünya sana wız geliyor
İstanbul'da boğaziçinde;
Bir fakir Orhan veli'yim
Veli'nin oğluyum tarifsiiz kederler içinde
Urumeli hisarına oturmuşum
Oturmuşta bir türkü tutturmuşum
Bir sigara var, bir de duman
Olmazsa ateş ikisi de yalan
Ateş olmayan yerden çıkar mı hiç duman
Ben seni sevdum sense bir yalan
Yanıyorsa ki bu ateş ta derinden
Suskunluğuma bakıpta, unutulduğunu sanma;
Deil kars gitsemde fizan'a, ne bir juliet nede kleopatra
Koparamaz seni benden ister inan ister inanma
Sewdiğim değer verdiğimsin uzakta
Hani bir güneş doğarya şafakta
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!