Hakan Barış Aydoğdu Şiirleri - Şair Haka ...

Uzatın demiyorum ellerinizi mesela
Ela, mavi, öfkeli bakışlarınız içinden
Girmiyorum sokağa
Çıktın mı koşarak çıkıyorum basamakları
Pür dikkatimdir ayak izlerinize
Yani bu tavsiye üzerine gidilmemiş bir sinemadır,

Ay diyorum karartma eylemidir Perdeler yarıya indirilmiş bayraklar gibi gölgeli, Evet ay diyorum erkenden siner kokusu çiçeklere Sabaha karşı dalından kopartmak istersin yalnızlığı; Ay işte bir adı da bahçivandır Işığı kelepçedir, serüvendir bir bakıma Oldum bittim sevmezsin tutuklanmayı bilirim İşten değil cezaevleri, kapalı mutfaklar Hücre kanepelerde uyuyacak Uyanacaksın, dostun, kardeşin sevinecek Komşun fesleğenler ekecek saksına; Sen hiçbirşeyi değilsin kimsenin Herşeyisin bazı ve yenidenlerin Defterlerin, kitapların olacak Dersi camdan terketmenin imlasını kanatacaksın Titrek bir türkçeyle yazacağın özetlerin olacak Anlatmak öyle kolay da değil tabii Ne çok çığlığın düşüremediği, ne çok rüzgârın Yenemediği yapraklar kuruyacak dallarında En sevdiğin gömleğin eskiyecek mesela Ellerin eskiyecek, köşedeki bakkal ölecek söz gelimi Manavın kızı üniversiteyi bitirecek, İkişer üçer çıkacak basamakları delikanlılar Gökyüzü hep bir adım ileride büyüyecek Sende büyüyeceksin, kalbin büyüyecek Sesin yaralı kuşlar kadar cıvıldayacak belki Yükseğe uzanacak, yeniden yıldız tutma Telaşından düşeceksin Anılarını yaşatma derneği de kurabilirsin hatta İki bilet alabilirsin kendine En fazla ilkbahara yolculuk yap benim için Yakın geçmişe açılmak istediğinde Bir denizin olsun hep Adlar kazınmış kayığın mesela Küçük balıkları tutma isterim Gel derim arada bir sana Gel ki yeniden güzelleyelim uzakları Mesafeler kurşun gibi düşmesin aramıza En fazla yabancılara tarifleriz bir kenti Büyük meydanları, istasyonlar ve alanları Bize parklar yeter Eprimiş banklar nasılsa Yağmurlu bir akşam Çık gel isterim İyi ihtamalle bir otobüs geç gelir hayatımıza Belki bir kaç gangaster çevirir yolumuzu İnsan zaten zor şartlarda gelmiyor mu dünyaya?

Susayalım istersen bu kente
Çamurlu göletlerden aşırılan
Nilüfer çiçekleri saksıda esirkar
Göçebe yurdunda tünek ışıklar gibi
Yanıp sönüyor tan yıldızlarımız

İstanbul’u kalbim sanırdım,
En fazla hep Dolmabahçe’yi sever
Bir çocuk gibi öpüp, okşardım yer lambalarını.
Ben aklımı düşürürdüm,
Kız kulesi
İlk kez sevdalanan bir kız gibi