Hey güzel İzmir
Şimdi karşımda bana bakıyorsun ya
Bir yudum rakıya iki sigara yakıyorsun ya
Bir kahkana iki damla gözyaşı bedel iken
Kaldırımlarında olmasın hüzün gözyaşları
Bu gece gülmekten ağlayalım!
Gün ağarıyor uzak diyarlarda
Buralar ise karanlık ve kasvet içinde
Sen yüreğinin yerini dahi bulamazken
Nasıl bulacaksın bu puslu havada yolunu?
İnsan bu ölçer,biçer ve sonunda vazgeçer
En karanlık geceler sabaha kavuşurken,
En uzak şehirler birbirine ulaşırken,
Sen bin bir inatlarla bana haykırırken,
Ben rüyalarımda seni arıyorum.
Sesin yok.
Sen gelirsin aklıma nerede bir beyaz gül solsa
Burnumda kokun
Ardından canlanır gözlerimde gözlerin
Aman allahım bu nasıl bir his
Nasıl bir kıyamet.
İnsan olana yapılır mı bu eziyet!
Ah bana gün görmeyecek şiirler yazdıran kadın
Acaba şimdi nerede nasılsın?
Gün olur ki;
Bir tutsam ellerini yanarım,
Gözlerine bakamam donar kalırım.
Geceleri buğulu hatırana sarılır,
Sen yokken;
Gittiğini kendime söylemek için çok uğraştım.
Senden sonra şehir şehir gezdim.
Başta biraz kilo verdim,
Sonra fazlasıyla aldım.
Sen dönmüyorken,
Bana senin gibi bakan olmadı
Ne gün ışığında, ne de geceleyin
Aldırmaz göründüm hayata bazen
Tut ki anlamadım, dünya mı yıkılır?
Kadınımsın, yağmurum'sun,güneşim'sin
Daha dün sevincimdin karşımda
Bir ışıklı bekleyiş
Ve de bitmek bilmeyen umut.
Şimdi kirletilmiş şehirlerin katran karası isi sinmiş yüzüne
Yağmur olup yağmak isteyip de yağamıyorsun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!