Hakan Aydemir Şiirleri - Şair Hakan Aydemir

Sana aşkımı nasıl anlatsam
Hangi kelime ve cümlelerle yaklaşsam
Yetersiz kalıyor bunların hepsi
Sessizce yükseliyor aşkın sesi
Oysa ki bağırmak ve haykırmak
Herkese göstermek ve anlatmak

Uzaklardan bakakal yüreğimdeki acıları gör
Hangi yollardan geçtim şimdi bak nerdeyim
Bilinmeyipte bilinen bir bilinmeyendeyim
Acıklı bir vedayla yol alıyorum
Günahlarımla içimde yeşerttiğim karanlıklara...
Yanıma vazgeçti uğramaktan umut güneşi

Ölsem bu acıyı anlamam
Gözlerine yakarıp sığınamam
Bembeyaz tenine dokunupta
Ölene kadar ağlayamam.

Kurşun gibi ağır dildeki sözün

Sabah kalkamam belki
Kahvaltımı yapamadan göçerim
Halbuki hiç kaçırmazdım sekizi
Kapı açık kalsın, eşyalarımı özlerim.

Haber verin camiye

Rahat bırakın ruhsuzluğumu
Aşıkların matemi gece gibi
Mor ötesi bir sessizlik içimdeki
Aldanışlar kandırır bulur hep beni
Ne var ki ölüm tuzak kurar yollarıma
Hemen yakalasa ruhumu uçursa siyaha

Bir sokak lambası şahit yalnız gecelere
Kaldırımlar ve yağmur sessizliği izliyorlar
Elimde şişeyle meydan okuyorum alemlere
Bir an Sokrates oluyorum, fazla düşünme diyorlar.

Şişeden iki göz bedenimi süzüyordu

Ruh halimi kurda kuşa yem ettiler
Sallantılı ve sancılı emme basma kalbime
Hiç bir mutluluğu hoş görmediler
Yitip gitti içimdeki sevgi buharlaşarak
Bulut oldu her yağmurda lanetlenmiş
Bir dal uzattım sevgilime

Gece çöker, dizlerim titrer
Bakar ay yavaş yavaş
ruhuma girer.
Ben hep yenilen
Ben yenilip giden
Ruhumu ışıktan süzen bir böcekten

İstanbul'da haylaz haylaz kaçışan suratlar,en güzel çerçevelerde bir fısıltı gibi çizilir kağıtlara.Geri gelmez güzel yıllar,hayatımı ele geçiren kaypaklık kişisel yaranışların imaresine dikkat çekiyor.Hayatımı nasıl olurda kovboy magandalığından darmadağın ettiğimi soracak olursan,adını belirsiz bir irdeleyiş olarak tanımlamaya çalışırım.Sonunda dünya azgın yaralarımı bir sülük gibi daha da kanatarak,kanımı içerek,yorulan kalbimi daha hızlı çarpıtır.Acılarımı bir kadının terli vücuduna,onu uyandırmadan yüzüne vurduğum nefretlik sözlerimi,alkolden sonraki rahatlamaya bıraktım.Ayyaşlığım rollerle beraber,en iyi senaryo ödülünü alamaz belki ama yaşamdaki adilik,hayırsız evlatların yaptığı başkaldırış sanılan asilik,asillik yolunda büyük bir zedeleme yapacak hayatında.

Konuşacağım kendimle kimi zaman yaptığım gibi.Anlatacağım tek bir kelimede işlediğim günahları.Duymasamda biterken birgün hayatım,giderken bir dünyadan başka bilinmedik kaynar dünyalara,sevdiğim ve sevmediğim bu rüyaların,orada kabusa dönüşmemesi için,aralanmış vicdanımızdan,yaralanmış kalbimizden ve yok olmamış aklımızdan hiç çıkmayacak hikayelerin sonu acaba kötü mü bitecek.Ağlıyorsun dün geceden beri.Makyajın yeni değiştirdiğin yastık yüzünü ne hale getirdi.Yatağın içinde dönüp dolaştığın,uyuyamadığın belli.Yorganı da maf etti günahların.

Artık hiç üzmüyor beni bu yalnızlık ve yalnız kalma korku tripleri.Eğer beni gizlice ağlatacaksa,kapıyı gerçekten yüzüne kapatıp hayatının en bilinmedik köşelerinde mezemi hazırlayıp,rakımı yudumlarken esas yalnızlığın sen değilde, başka bir yalnızlık olduğunu anlarken ve gözyaşlarımın ay ışığında parlamasını bilmezdim ki...Ona ilk aşık olduğumda ruhumun sanki bütün dünyanın en güzel yerlerini gezip gelmiş,en hoş kokuları koklamış,en bilinmedik yerlerin bir haritasını çıkarmış gibi mutluluktan ne kadar mutlu olduğunu anımsamak bile beni çok heyecanlandırır hep.İşte beni sevenler sonunda unuttular beni mutlu eden o halleri...

Utansın ben müslümanım diyen Allahsız müslümanlar
Diz çöküp ağlasın eğer ben insanım ve müslüman diyorsa
Filistin' deki dinmeyen gözyaşlarıyla akıtsın kendi gözyaşlarını
Neden oldun be dürzü kafirin kölesi, uşağı..

Neden gözün kapalı, kulakların sağır be soysuz