Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Koca bir ömür değil mi insanı insan yapan. Yaşadıkların beş para etmiyor bu cihanda. Bir varsın bir yok olmuşsun. Acılarla yoğrularak güçleniyor insan gerçekten, gerçekten fark ediyor yaşananlar. Hep acı çekmekle oluyor ama mutlu oldun mu tecrübe olmuyor bu hayatta. Mapusluk yatmadan özgürlüğün tadı çıkmıyor, ölümü yaşamadan hasret anlaşılmıyor. Efkarın mı var sal tüm umutlarını gökyüzüne, bulutlar boşa yaratılmadı unutma, bir gün bereketi tam üstüne yağar, hafif ıslanmış gibi olsan da kim bilir ...
