Koca bir ömür değil mi insanı insan yapan. Yaşadıkların beş para etmiyor bu cihanda. Bir varsın bir yok olmuşsun. Acılarla yoğrularak güçleniyor insan gerçekten, gerçekten fark ediyor yaşananlar. Hep acı çekmekle oluyor ama mutlu oldun mu tecrübe olmuyor bu hayatta. Mapusluk yatmadan özgürlüğün tadı çıkmıyor, ölümü yaşamadan hasret anlaşılmıyor. Efkarın mı var sal tüm umutlarını gökyüzüne, bulutlar boşa yaratılmadı unutma, bir gün bereketi tam üstüne yağar, hafif ıslanmış gibi olsan da kim bilir böyle anlarsın yaşamayı.
Sis kokar akşamları Ankara da başka kentleri bu kadar iyi bilmem. Hem yürürken önünü göremezsin, hem de bir hayal serüvenine çıkmış gibi flu gelir hayat. Ağaçlar beyaz içinde yeşille yoğrulur, gökyüzü tam bir renk curcunası, nefes almanın tadı tam bu zaman çıkar, sanki ölümle burun burunasındır çünkü. Lüküs hayat melodileri dinlenmez buralarda, hayal edilir bazen ama umutları tükeneli kendini kaybetmiştir insanlar burada. Böyle bir kent ve içinde tomurcuklanan bir yaşam fazla söze gerek olmamalı...
Eserleri
Bir Gülün Hikayesi(2000) , Sonbahar(2002)
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!