Hak Zafer, Özgür Filistin Şiiri - Hacer ...

Mutluyum belki, ateşkes değil ama silahlar sustu.
Bir günahın son nefesi, toprak biraz olsun duruldu.
Yıkıntılar arasından çocukların sevinci yankılansın.
Mutluyum çünkü içimde bir umut yeşerdi, çoğalsın.

Üzgünüm, çok üzgünüm, iki yüz bin can gitti,
Bayramlar yok artık, gidenler sonsuza gitti.
Yıkılmış evler sessiz, gölgeler düşer yere.
Mezar başında yoktur bir dua eden el bile.

Kızgınım, zulme sessiz kalanlar, mutlu musunuz şimdi?
Nasıl bu kadar sürdü, neden susturuldunuz konuşun hadi!
Sizi kim satın aldı, gözler önünde içine aktı mazlumun feryadı.
Adalet bir rüya mıydı? Sustu vicdan ve din, hepiniz yalancı!
Sessiz kalmak bir ihanetti hani insanlık onuruna?
Sessizlik sardı şehri de, artık çiçek açar mı bir daha!

Gazzenin sokaklarında yankılanır şimdi çığlık üzerine çığlık.
Bir anne ağlar uzaktan, avuçlarında kocaman boşluk
Bir çocuk ağlar uzaktan, yok oyuncağı eli kopuk.
Susturulmuş haykırışlar, kalplerinde yok ama zerre yokluk.

Hala annelerin sessiz duası, gökyüzü hala kanlı...
Sevincin acıya karıştığı bu garip kanlı savaşta
Evet haykırın, haykırın! Bu zulmün son anısına.
Kalp atışıyla sarsılsın dünya, kayıp bebeler adına!