Hak Yolcusu Şiiri - Mustafa Hoşoğlu

Hak Yolcusu

Allah Yolu Hak Yol iken,
Ne işin var çıkmaz yolda
Gülden kaçar sebep diken,
Meyve arar kuru dalda.

Dikensiz gül hiç olur mu?
Aramayan yol bulur mu?
Aradığın Cennet ise,
Nefs putuna sorulur mu?

Gönül eri kaçmaz hardan,
Pişer ama korkmaz kordan,
Cennet için azık toplar,
Sofuların dergahından.

Bir ateş ki yakmaz teni,
Tam içine at bedeni,
Yüreğin kor olur amma,
Güzel ahlak süsler seni.

Haşır-neşir dervişlerle,
Fikr-u Cemal ermişlerle,
Çeker nefsi inzivaya,
Putu yere sermişlerle.

İçer derviş şarabını,
Açar sevgi kitabını,
Bakmaz Hindu,Acemine,
Sever Türtük'ü,Arabını.

Hasbihal ol şakirlerle,
Sırrın paylaş zakirlerle,
Yaradanı hiç unutma,
Halvet etme hakirlerle.

Bu yol yüce bir mekteptir,
Baştan başa bir edeptir,
Amel vardır,emel yoktur,
Kalpten kalbe bir hitaptır.

Benliğini Hakk'a yaslat,
Göz yaşınla cürmün ıslat,
Gel küs şerre,gör faniyi,
Arıyorsan gerçek vuslat.

Uzak durma abidlerden,
İman ehli zabitlerden
Adresi al arif kuldan,
Sor menevi tabiplerden.

HOŞOĞLU der hoş olasın,
Kalpten kalbe yol bulasın,
Sonsuz Nur'u öyle sev ki,
Pınar olup çağlayasın.

Mustafa Hoşoğlu
16.04.2009