Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Gözlerin dolar,
Ellerin,sesin titrer bazen.
Haykırmak ister,
İsyan edersin.
Ne aşktır,ne yalnızlık
Ne dosttur ne düşman
Yürek der o an
Nerde hak,
Nerde Hakkın hak adaleti?
Gözlerin dolar,
Ellerin,sesin titrer o an.
İSYAN DEĞİL,
SERZENİŞ KABUL EDİYORUM.
İNSANLAR HAKSIZLIĞA UĞRARLAR,
ANCAK, BİZ İSTESEK DE İSTEMESEK DE,
İNSAN HAK-SIZ OLAMAZ.
ÇÜNKÜ BİZ VAR DESEK DE VARDIR,
YOK DESEK DE VARDIR O.
HELE ONU YARGILAMAK,
YAPTIĞIYLA SORGULAMAK BİZE DÜŞMEZ.
ZATINIZI YKİNEN TANIYAN,
AYNI OKULDA MESAİ YAPAN BİRİSİ OLARAK,
İNANCINIZI DA BİLİYORUM.
HER İNSAN ALLAHA SIĞINIR,
UĞRADIĞI HAKSIZLIKTAN DOLAYI,
KENDİ KENDİNE MIRILDANIR,
'ALLAHIM NERDESİN,
BUNUN CEZASINI NİYE VERMİYORSUN?' ŞEKLİNDE SERZENİŞTE BULUNABİLİR.
BU KULUN O'NA SERZENİŞİ,
NAZLANIŞIDIR.
BU NORMAL BİR DURUM.
ANCAK İNKÂR MANASINDA,
İSYANA VARAN BİR HAYKIRIŞ,
ALLAH MUHAFAZA KULU İMANDAN EDER.
TABİ BURADAKİ OLAY KİŞİNİN KENDİSİNİN VERECEĞİ KARARDIR.
İNANÇLARDA BASKI OLMAZ,
ANCAK TEBLİĞ METODUNA GÖRE BİZE DÜŞEN GÖREV,
ANLATMAK,
YANLIŞ VARSA SÖYLEMEKTİR.
SANAT AÇISINDAN ŞİRİNE GELİNCE,
HAL'İN ANLATIŞI AÇISINDAN AKICI,
ŞİKAYETİN DİLE GETİRİLİŞ AÇISINDAN,
İÇ DURUMUN TERCÜMANI,
İMGE VE SİMGELER AÇISINDAN TAKVİYELİ,
GÜZEL BİR SERBEST ÖRNEĞİ.
SELAM VE SAYGILARIMLA.
O anlar iste boyle siir yazdirir saireye....tebrikler
Yalnız,küçücük bir nokta.
Silmek istersin sonra
“Olmasan da olur.” dersin.
Silecek silgin bile
Yoktur cebinde.
Gözlerin dolar,
Ellerin,sesin titrer o an.
Çok doğru anlamlı güzel bir şiir okudum elinize yüreğinize sağlık şairemiz
Gözlerin dolar,
Ellerin,sesin titrer bazen.
Etrafını saran
Bir yığın hain dostun
Hissettirdiği yalnızlık
Aşkı özletir sana
Gözüne sokar ihanetini.
..
tüm haskzılıklar; hakkjn galibetiyle birgün tanılşırlar...
yüreğini ferah tut dost...
Gözlerin dolar,
Ellerin,sesin titrer bazen.
Haykırmak ister,
İsyan edersin.
Begeniyle okudum
evet dünyada bir nokta ya dünya alemde ne kadar bir nokta kadar bile değil ne kadar aciziz değilmi dilinize yüreğinize sağlık kaleminiz daim olsun
Zor bir durum şiire dökülmüş yüreğinizden Ayşegül Hanım...
Sahte sevgiler, 'yüzüne gülüp ardından dudak bükmeler', dün 'sensiz olmaz' deyipte, bugün arayıp sormama halleri insanı gerçekten yaşamdan bezdiriyor... Ve böyle durumlarda yalnızlığı tercih ediyor, kimseleri görmek istemiyor insan...
Ben yinede 'güçlü olmanızı, ayakta kalmanızı' dilerim, isterim... Yaşam bazen tek başına omuzlanacak kadar güzeldir... Anlamlıdır... Ve böyle olunca göreceksiniz, size sırtını dönenler gıptayla bakacak, tekrar sizinle olmaya çalışacaklardır...
Duygu geçişi hüzün ve sitem ağırlıklı olsada, hedefini bulan güzel bir şiir okudum... Tam puanla kutluyor, özelime alıyorum şiirinizi Ayşegül Hanım...
Saygı, sevgi ve selamlarımla... Muhabbetle...
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta