İster yakınım ol, ister yabancı;
Hak kaçırıyorsan dinmez ki sancı.
Allah’ını bilsen yanlış yapmazsın;
Fırsatlar kollayıp köşe kapmazsın!
Kefenin cebi yok, üryan gidersin;
Hepten üryan geldik, buna ne dersin?
Bu dünyaya kazık çakmayacaksın;
Ecel geldiğinde anlayacaksın!
Kardeş, evlat ve eş düşünülmeli;
Çekilen acılar dindirilmeli.
Aldığın ahlarla iflah olmazsın;
Paraya taparak huzur bulmazsın!
Ey gafil, kendini akıllı sanma;
Daha çok çekersin, çıkara kanma.
Belki son nefeste uyanacaksın;
Haramı, helali anlayacaksın!
Neden arayıp ta sormazlar seni;
Soranlar yer içer, patlatır yeni.
Az imana gelsen, yalnız kalmazsın;
Hatanı düzeltsen fazla yanmazsın!
Babanın oğlu ol, ananın değil;
Zalime karşı çık, mazluma değil.
Doğru yolu bulsan kurtulacaksın;
Daha çok beddua almayacaksın!
18.09.2016
Seçil KaragözKayıt Tarihi : 19.9.2016 08:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!