Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Evet bu dünya fani,Hak için yaşamaya bakmalı.Bu güzel şiiri yazan yüreği kutlar,saygı ve selamlarımı sunarım.
yüreğinize sağlık , güzel söylemissin. allah hepimizin, gören gözü . duyan kulağı olsun ki inş. hepimiz kurtuluşa erelim. selam ve dua ile
Sayfa: 1 2
sonraki sayfa ]]
Tevhit
Bayburt
Bay, 53
26.03.2009 17:45
şiirin çok güzel aziz kardeşim nasihat dolu gönlüne sağlık kaleminin devamını dilerim
yanlız şu mısrada hece düzenlemesi yaparsan daha güzel olur
Sağır Ozan kör bakma, her şeyi gör,...... şu mısrada hece dagılımı dengesiz
ozan gözünü aç /her tarafı gör....6+ 5=11şu şekilde
olursa daha güzel olur sanırım
özellikle noksanını kabul ettigin icinde ayriyeten teşekkür ederim
kendi noksanlarını görmeyen hakıkata ulaşamaz
savgi ve selamlar
kardeşin tevhit
ismail bey şiirin cok güzel gönlüne sağlık yanlıziki mısrada biraz düzenleme yapman lazım
mesela şu mısra...Bedeli kordur hak yoldan sapmanın hece fazlalığı var
Bedeili ağırdır dinden sapmanın.
...bu şekilde yazarsan daha düzel bağlamış olursun sanırım bir deşu mısarayı düzeltirsen daha güzel olur .....
birde şu mısraya bak
İsmail’im, kör bakma her şeyi gör,
can kardeşim inşa ALLAH gönül duyguna karıştığım için bana darılmazsın
gönlün hoş kalemin daim olsun
saygı veselamlar
tevhit
gönül gözünüz açık kalsın harika dizler diyorum.kutlarım.
BU GÜZEL ŞİİRİNİZ İÇİN DE TEBRİK EDİYORUM.
HECE, REDİF, KAFİYE, KONU HERŞEY 6. 10 TAM PUAN.
Hak İçin
Bu dünya fanidir gelen göçecek,
Dünya da hak için yaşamaya bak.
Ölmem deme her kul mutlak ölecek,
Dünya da hak için yaşamaya bak!
Sonu yoktur sonu çalıp çırpmanın,
Hesabı çok zordur haram lokmanın,
Bedeli kordur hak yoldan sapmanın,
Dünya da hak için yaşamaya bak!
Aklın çıkar için nefse uymasın,
Toprak hırsı, para hırsın olmasın,
Ailenle sevgi bağın kopmasın,
Dünya da hak için yaşamaya bak!
Uzak tut kendini rüşvet- torpilden,
Asıl varken yarar gelmez vekilden,
Ne gelirse başa gelirmiş dilden,
Dünya da hak için yaşamaya bak!
İsmail’im, kör bakma her şeyi gör,
Sazından dürüstlük çağlasın gür gür,
Her iki dünya da olmak istersen hür,
Dünya da hak için yaşamaya bak!
İğne… … … … … … … … … … … …90
İsmail Sağır
çook güzel bir şiir hocam kutluyorum selam ve saygılarımla
Yüreği imanlı kardeşim; HAK'ı hak bilip, hakkaniyet ve hüsnü niyetle yaşanılsa zaten sorun kalmayacak.Ne mutlu aciz bir beşerim deyip,Rabbine kul olabilenlere. Bu vesileyle bu güzel satırları yüreğinde toplayıp yazan kardeşime teşekkürler.İlhamın bol olsun dost. Hüseyin Salman
İSMAİL BEYİN GÜZEL NASİHAT DOLU ŞİİRİNİ BEĞENİYLE OKUDUM.. GERÇEKLERİN KENDİSİNİ DİLE GETİRMİŞ.. ŞAİRİ YÜREKTEN TAM PUANLA KUTLUYORUM.. SELAM VE SEVGİLERİMLE.. AHMET B. ÜNAL
COK GUZEL anlatım harıka bır şiir tebrıkler selam ve saygılar efendım
selami
Bu şiir ile ilgili 18 tane yorum bulunmakta