Kader denilen sert bir rüzgarın savurduğu,
Dalından koparak yere düşmüş yaprak gibi.
Her gidenin kazmasıyla başına vurduğu,
Derince bir çukurda, bir avuç toprak gibi.
Bir zamanlar mimarının şah eseri olan,
Saygın bir belde de yıkılmış sokak gibi.
Gün gelmiş namert kurşunlarına hedef olmuş,
Can evinden vurulmuş, yaralı şakak gibi.
En son tırnakla yıkmış kaderin kalesini,
Yeni sabahı müjdeleyen şafak gibi.
Eğer geleceğim olsun diyorsan ak gibi,
Asla vazgeçilmez değerin olsun hak gibi.
Eğer sen hakkıyla hakkına sahip olursan,
Döner talihin, açılır bahtın afak gibi.
01.01.2015
Osman ÇağlayanKayıt Tarihi : 18.2.2017 15:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!