Hak etmiyorsun Şiiri - Can Akat

Sen,
Karanlık şehirdeki,
Fark edilmeyen loş ışık
Yoluna aynaydım,
Kırdın
Sevilmeyi hak etmiyorsun
Bir kalbe asılınca,
Kapris denizlerinde oldun sarmaşık
Karanlıkta doğup,
Aydınlıkta gülmeyi,
Hak etmiyorsun

Seraba hasret diye çöl,
Gönül koydum güneşe
Hasretiyle yanmalıymış,
Suyu atacaksa ateşe
Saran kalbin kanatlarını kırıp,
Çevirip yaşayan leşe
Acılarla kefenledin,
Bir tas su dökmeyi,
Hak etmiyorsun

Yanlızlık bulutları,
Mahpusun olmasın diye gökyüzüne
Duman oldum bindim,
Sarp dağların neşesine
Aşkın miladının başındayım,
Kir değmesin özüne
Fırtınam olsan da dağımda esmeyi,
Hak etmiyorsun

Kar çiçeğim olmasan da,
Tomurcukta olma ayazım
Kışıma bahar çiçekleri dererken,
Ziyanda baharım yazım
Söz deryasında yüzerken,
Susuz kaldı boğazım
Aşkın pınarından bir damla içmeyi,
Hak etmiyorsun

Örse, çelik bedenim,
Savrulur kelebek kanadında
Aşkın göz yaşına talipken,
Kaldım azap yağmurlarında
Öğüten el okşamadı,
Sevgimi sevda hamurunda
Aşkım ocağında yanıp,
Dergahında pişmeyi,
Hak etmiyorsun….