Yorgun, bunalmış, üşüyor veya hastaysan,
Huzur bulmak için evine gidiyorsan,
Gitme!
Eğer birikmiş sorunlar varsa evinde:
Derdine dert katar, huzur vermek yerine.
Komşun aç iken tok yatmak istemiyorsan,
Bunun için ona yemek götürüyorsan,
Götürme!
Çünkü yetmez; sosyal devlet yoksa ülkende,
Olacaktır daha onun gibi binlerce.
"İnsan: en şerefli yaratıktır."diyorsan.
Aidiyetinle çokça övünüyorsan,
Övünme!
Sevgisiz, eğitimsiz ve aç kaldığında,
Şaşırır, üzülürsün düştüğü duruma.
Malına, mülküne, değerli haklarına
Güvenip umutla bakıyorsan yarına,
Güvenme!
Bir anda yok olup gider; kaçan kuş gibi,
Sağlam tutamadıysan yüksek adaleti.
Doyumsuz egonu doyurmak istiyorsan,
Bunun için bir insanı öldürüyorsan,
Öldürme!
Bil ki her insan, insanlığın bir uzvudur.
Bundan dolayı belki tüm insanlık ölür.
Onurlu, hür, mutlu bir yaşam istiyorsan,
Böyle olmadığı için üzülüyorsan,
Üzülme!
Kavuşman uzak değildir idealine,
bu irade ile azim oldukça sende.
Kayıt Tarihi : 3.5.2016 11:09:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!