Hak Şiiri - Mustafa Ozkurt

Söyle kim yarattı gökleri ve yeri
Allah
Evet Rahman….Şöyle kim emreder insana annesine babasına hürmeti
Allah
Evet
Tum bunlar yeryüzünde böbürlenenkinden farklı değil mi?
Tarih sayfalarına geçmeye çalışıyor
Sayfaları siliyor yazıcı rüzgarla
Rüzgar sürüklüyor kendisini mezara
Mezarının başında çocukları saygıya durdu
Torunları unuttu, güneş unuttu

Sina’da, İncir ve zeytin diyarında
Saf tuttular, bölük bölük
O basit evin karşısında
Dikişsiz elbilseleri ile

Secde etti yasakladı kendine aşırılığı
Takip etti güneşi ve ayı,
Duvarların arasında kaybolmuş şehirdeki evinden.
Kesti israfı
Bıraktı ağacı
Önünden geçen hayvanı salıverdi
Karıncanın selami var topraktan yaratılana
Yan yatırdı en güzel hayvanını
Biriktirdiğinden yoksula bir pay var
Bir pay var geceleri rüku ederek öğrendiğinden
Kibirliye…

O kibirli ki kendini dünyayla yüceltmeye çalışır
Ailesinin yanında güvende mi?
Güven Rahman’ın katındadır
Firavunun yol bulmak için diktiği kazıklar çöllerde kayboldu
Mescidlerde dökülen gözyaşları kaydoldu
Geceleri ve gündüzleri
Doğuların ve batıların sahibinin gözleri önünde…

Bu buğday diğerlerinden niye faklı!

Kitap açıldı
Melek üzerine eğildi
İki cennet var ona iki bahçe
Duvarlar ateşi engelledi

Aynen satır satır yazılmış kitaptaki gibi
O kitap İbrahim ve Musa’nın ellerindeydi
İsa’nın sözlerinde
Duyunca Yahya sevindi
Kitap çöl rüzgarları ile kaplı şehirde tamamlandı
Hakkı isteyen emaneti aldı

Önünden geçirildi
Meyhanede eğlenirken
Tavanı gökyüzü zannetti
Allah ne indirdi dedi
Hakkı…yalnızca Hakkı
Ama sen anlamadın
Duvar yükseltildi, sesler kesildi…