Hak Şiiri - Emre Şenkal

Hak

Gece yarısı uykusundan yoksun bir hayat
Başkasının ellerinde uyuyan bir çocuk gibi
Bir başkasının mutsuzluğuyla dalgalanan
Beşik gibi değişken
Onursuzların, onuruna bağlı yaşamak
Onur var, kaçtı dedirtmez içimde,
Tanıdığım onca onursuza rağmen,
Ne varsa verelim içimizde,

Onursuzu onurlandırıcaz diye
Kabuk bağladı içim,
Biliyorum ilerde daha az gelir aklıma
Az gelirde bende akıl kalırsa

Ne mühim insanlar tanıdım
Ve birde tanımadıklarım,
Benden değerli onlarca insan,
Hepsi mühim, hepsi önemli
Onlar rahat uyusun diye
Savaşıp savaşıp yorulup bizimle
Uyuyorlar mutluca sabaha kadar
Oysa mühim insan olamayan ben
Uyurken gezmeyi sevmediğimdenmidir bilinmez
Uyanıp geziyorum geceleri odanda

Mühim insan barajlarının açınca kapaklarını
Taşan sular içimdeki bahçeleri ıslatıp
Çiçeklerimi öldürüyor biliyorsun
Bildiğin gibi ölen çiçeklerimi gördükçe
Hala mühim bir insan diyorsun
Biliyorsunki bende çiçekler hep açar
On kere soldursan gene açar
İçin rahat, sırtın pek
Seçim kolay
Ne söylerimki ben
Çünkü üstündeki hakkım
Bitiyor üstünden inince

Ne çok hakları
Ne çok alacakları varmışki
Milletin senden,
Ben bu kadar verdim,
Hala alacağım yok
Onlar neler verdi kimbilir.

İçimdeki acıyıda anlatamamki
Onursuzlar gibi sanamı göstermem gerekli
Korktuğumuda biliyorum
Biliyorsun bir şey yapmıyorsun
Ya birde göstersem
Gösterincede bir şey yapmazsan
Bende sen kalırmısın
Kal istiyorum, o yüzden korkuyorum
Onurum geçmesin diye sevgimin üstüne
Korkudan gösteremiyorum acımı
Ya yinede kılını kıpırdatmazsa diye.
Sevdiğimden değil böyle yaşamayı
Yaşamak zorunda olduğum için,
İçime atıyorum acımı.
Başkalarınınkini bilmiyorum ama
Benim sendeki tek hakkım
Kullanamadığım,
göz hakkım.
Biliyorsunki,
sevmez onurlu insanlar istemeyi
ben isteyince değeri olurmu sence
sen ver hakkımı desem vermezsin
haktan istemekte yakışmaz bize
zaten kul hakkıdır bu, o ne yapsın
sende verme,
demekki ben hak edemedim
belli hakka görede hakeden ben değilim.