Hak Şiiri - Bedihi Kazım Nasuhbeyoğlu

Bülbül aşıkmış güle,
Gülün var mı biçare?
Var gönlünü süngüle,
Hak arama avare.

Hak gökte mi yerde mi?
Nerden süzer ademi?
Geçti devrin de demi
Derde feryat ne çare.

Kalpte sertleşen taşı,
Eritseydi gözyaşı;
Sükun bulurdu başı
Alem yanmazdı nare.

Hakkı yok bir koruyan,
Yoktur masumu duyan;
İster inle, ister yan,
İster ol pare pare.

Fakat, heyhat bu pek az,
Herkes eser savurmaz,
Eller zulümsün durmaz;
Gönül asacak hare.

Mum yanar masum ağlar,
Cellat kemendi bağlar,
Etraftan kahkahalar
Deler gönlü yekpare.

Medet umma kimseden,
Hakka yönelip giden,
Yaralansa da beden,
Bulur düşünce dare.

Bu bitmez yolun sonu,
İyi anla ki şunu;
Sarpa boğacak onu,
Fışkırınca usare.

Hak oyuncak diyene,
Adalet çiğneyene,
Atide maruf sene
Açacak kanlı yare.

Güneş elbet silecek,
Fakiri güldürecek;
Aydın bir gün gelecek,
Çalar tabl ü nakkare

21/12/1945, Trabzon