Allah insana şefkati ve merhameti doğuştan versin, sonradan olmuyor. Sen melek olmuşsun neye yarar ki.! Bazı insanlar, en küçük bir olumsuzluk yaşadıklarında, birden bire ve biz hiç anlamadan hayat akışı yolumuza çıkıyor ve vicdanları hiç sızlamadan bize kötülük yapabiliyor; asıl suçun nerde, kimde olduğunu hiç düşünmeden, araştırıp öğrenmeden. Bu basitlik ve acizlik içinde yapılanlar, maalesef dünyamızı karartıyor. Yaşamın ne anlamı kalıyor ne de şevki. İnsan, bunu, bir türlü içine sindiremiyor. Haksızlığa uğramak ne kötü bir şeymiş ya rabbim! Mahsumiyetin mazlumiyeti yakarken içini; uzanmazsa bir el, arayıp sormazsa bir dost, çekip gitmek istersin ama nereye. Bir süre sonra gitmenin çözüm olmadığını görürsün. Artık haksızlığa bir çare ararsın. Sonunda bir gün içindeki zehiri atmanın affetmek olduğunu öğrenirsin. Bu tecrübe en büyük ders olur sana. Hayat böyledir işte! İpte yürürken düşürürler ya da düşersin bazen, çıkıp tekrar ipte yürüyebilmelisin; iyi bir ip cambazı olabilmek için. Yaşam sirkinin bunu her zaman senden istediğini sakın unutma! Yaptıklarından belki pişman olmuştur deyip, af edersin hain düşmanı, çünkü arkadaş, dost olmaktan başka bir yol yok. Dost, dosta gerek biliyorum. Dostunu iyi seç; düşman bizi istemesek de gelip buluyor zaten. Herkesin canı sağ olsun...
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
