Haine Şiiri - Ömer Çıdık

Öyle bir yerdeyim ki
Ne bir güşüşün nede sesin var
Ne bir ses nede bir nefes hiç birsey
Hasretim tekbir gülşüne birde ellerine
Nasıl zaman geçmiş dizlerinde
Ellerin saçlarımı neçabuk bırakmış
Şimdi karanlıktayım gözlerin kadar derin
Sen hiç baktın mı aynaya
Gözlerinle gözlerine baktınmı hiç
Korktun mu içindeki kini görünce
Ellerin yüzünü kapattımı sonra
Gözyaşların ellerinde kaldımı hiç
Rüzgarda süzülüp uçan bir yaprak
Alıp götürdümü seni eski yıllara
Yıldızlara bakıp gördünmü
Mutluluk ne kadar uzak

Ellerinle bastırınca kalbimin üstüne
Senin için attığını düşündünmü hiç
Artık bir karanlıktayım
Gökyüzünün yıldızları yok
Ölüm kadar çabuk geldi ayrılık
Meğer azrail senmişsin

Peki neydi yanlış olan
İdamıma sebep netdi
Ellerim mi yanlış yazdı mektuplarımda
Yoksa seni seviyorum aşkım diyen dilimmi
Söyle neydi tüm bunlara sebep
Yazmadıysam şiirlerimde mutluluğu sebep sensin

Şimdi yorgunum bu kalbi tasımaktan
Ve görmekten hayalini
Öldürmek kolay zor olan sevmekmiş
Sen öğrettin bana
Ama birseyi unuttun her nasılsa
Eden bulur gülüm eden bulur

Bak nasılda ağlıyorsun şimdi düşünüyorsun
Verdiğin acılar nasılda dönüyor şimdi fazlasıyla
Seni ben severdim ancak böyle ölümüne
Ve ölümünede sevdim işte
Ben akıllandım senden yana payımı aldım

Bak işte geldi sıran
Ben bırakıyorum bütün dertleri
Birazcıkta sen dayan
Yok sakın üzülme kurtarır seni sevdiğim diyenler
Evet kandır avut hadi
Bekle aydınlanır belki karanlığın
Bekle seni beklediğim gibi
Bekle ölümü beklediğim gibi bekle artık...