Göğsümde bir ağırlık hissiyle göz kapaklarımı araladım. Kara ve deli gözlerdi bakıştığım. Büyüdü göz bebeklerim ve kollarım yorganımı kaldırıp örttü yüzümü. Hain bir ses miyavladı. Titredim. Ürperen vücudum gün boyu kendini bulamadı ruhumda. Yorganımda, keskin tırnakların çizdiği nakış, şimdinin modası olan yamasız pantolonları andırıyor, hatta daha çılgınını.
His, öyle bir duygu ki her şeyi ona borçluyum. Mesela bu patiler; yüzüme kırmızı, kalıcı bir leke bırakabilirdi. Ta ki üzerimde, örtünecek bir yorgan, örtecek bir el ve tepkiyi hızlandıracak bir güç olmasa.
Halime Erva Kılıç
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta