Sel gibiymiş göz yaşlarım
Sessizce ağlarken ebe’min kollarında
Hep susturdular konuşamadım
Hiç dinmedi göz pınarlarım ömrümce
Yıldım yanlış yargılardan
Dinledim insan-ı tanımak için
Tanıdıkça ağladım sessizce
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
şairler böyle ağlıyorlar işte
sessizce
yanarak
yazarak...
umarım daha yazdırmaz size bu tasalar...
saygılarımla..
erhan azbent
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta