Haikular: Bir Gün Şiiri - Yorumlar

Değerli üyelerin sayfalarındaki tanıtım yazılarına veya kitapların başlangıç sayfasına bakıyoruz..Nerdeyse herkes (fakına olmadan belki de) kısa şiir veya bir Haiku denemesi yapmıştır veya yapmak ister.!


Japon şiirinin bariz farklılığını, zarafetini, duygusunu ve anlam yoğunluğunu hiçbir şey ile kıyaslayamayız. Buna rağmen bu güneş ülkelerinin insanları bu dar kalıplarda ne kadar derin düşündüklerini görebiliriz.
Japon şiiri onun resmi gibi doğanın çıplak bir fotoğrafı gibidir. Japon şairi doğayı o kadar soyar ki tekil-bekar bir düşünceye ve sıkı bir duyguya benzesin. Burada insan ve onun düşüncesi her hangi bir şey değildir ancak doğanın ve aşkın ta kendi nakşı! Buna rağmen bu sadelik ve üryanlıkta belki de derinliğin dibine varmak imkansızdır.

...............................

Kelebek

Toprağa düşmüş bir gülberg
kalkıp bir çiçeğin dalına oturmuş
Ah, bu bir kelebekmiş !

Ya Su

………

Sanı

sadece bir kaç zaman yan yanaydık
ve sanıyorduk ki aşk
bin yıl sürer.

Yaka Muki

………..

Zeval

yapraklar yuvarlanarak yelle
kar taneleri gibi kayboluyor
ve o ki zevale gider
benim!

Ken Tson

…………..

Serencam

Biliyordum ki serencam
bir gün bu yoldan geçmeliyim
O halde nereden bilebilirdim
ki o gün bugünmüş.!

Tari Hara

……

Sukut

ve hiçbiri hiçbir şey demedi
ne ev sahibi ve ne mihman
ve ne de papatyalar !

Ri Otava

………

Rüya

evinin kapılarını kapatmıştım
ve kildi de
sevgilim hangi kapıdan girdin
rüyama böyle..?!

………….

Tabut

vakıa gününde tabutumuzu serviden yapınız
ki ölmüşüz servi boylu birinin dağlamasından

Hafız-ı Şirazı (13 asır)

.......

Edepsiz

oturmuş ay'ın altında uzatmış ayaklarını
kimse edepsiz görmemiş, siyah zülüfleri gibi

Mehdi Dijur

............

cesur

kız kulesi’nin orada
güneş batmakta

kendimi cesur biri sanıyordum
ama gözlerime değen ellerim - ıslak

Behruz Dijurian

......

sıradan

kaplumbağa için sıradan bir gün
kelebek için bir ömür..!

ve çöl için sıradan bir sıcak
çiğ için bir ölüm !

Behruz Dijurian

……………

Bilge

ölüm bildiğimiz bir şeydi
bilmediğimiz sevmekti

Behruz Dijurian
(Mezar taşıma - bilgesini kaldırarak)

..........

Çeviriler : bd


Saygılarımla

Behruz Dijurian

İlişme tosuncuğa az daha büyüsün:))

Çok keyifli şiircikler.Fakat, gel gelelim FAŞİZM tuhaf şey.
FAŞİZM sadece insana düşman değildir.Kendinden başka herşeye düşmandır.Sanata,Kültüre,Doğaya.
Kendinden bulmadığı herbirşeyi yakar, yıkar Faşizm.
Hepimiz hatırlarız.ABD Irak'ı işgal ettiği ilk gün Irak Büyük kütüphanesini yaktı.Kültür değerlerini ateşe verdi.Bu sayfanın daimi Faşistleri,Arap Kurt,Emrah Kurul,Ulvi Ziya,Leopar Ali Akar'ın bu sayfada yaptıkları gibi.Ne zaman gelsem,bu sayfada aynı isimler.

JOSÉ JUAN TABLADA
(1871-1945)

Nació en la ciudad de México. Aquí cursó sus
estudios y estuvo algunos meses en el Colegio
Militar. A los 19 años empezó a colaborar en
El Universal. A lo largo de medio siglo escribió
más de diez mil artículos, usando más de una
docena de seudónimos. vivió intensamente la
bohemia característica de los últimos años
del siglo XIX y primeros del XX. En la
Revista Moderna mostró sus cualidades de
traductor. En 1900 hizo un viaje al Japón,
cuyo arte le inspiró algunos de sus mejores
poemas. Pasó varios meses en París (1911-1912).
Intervino en la política. En 1914 emigró a
Nueva York. Don Venustiano Carranza le confió
algunos puestos diplomáticos. Perteneció a la
Academia de la Lengua. Falleció en Nueva York,
siendo vicecónsul de México. Poeta y prosista
distinguido, crítico brillante, llega, por su
devoción a la literatura francesa, a afiliarse
a la corriente modernista.

DE ATLÁNTIDA

Lucen del Ocaso los pálidos cobres
y del mar que duerme, los blancos estaños,
y van derramando perfumes salobres
las olas que cantan con tonos extraños.

De pronto, el mar glauco se ve cristalino,
las sombras palpitan de luz salpicadas
y el alba triunfante de un sol submarino
derrama sus luces en aúreas cascadas . . .

Cual pasa en los claros cielos estivales
la nébula errante de un claro de luna,
pasa estremeciendo los verdes cristales
un delfín de plata con su aleta bruna.

En el fondo tiemblan esbeltas arcadas
de ópalos brillantes y ágatas obscuras . . .
¿Es que, obedeciendo la voz de las hadas,
Atlántida tiende sus arquitecturas?

Silenciosa surge del regio palacio,
como iluminada por luces astrales,
La Nereida rubia de ojos de topacio
y frente ceñida de rojos corales.

Y tras ella nada, jadeante y bronco,
a grandes brazadas, el tritón fornido,
el que airado sopla su caracol ronco
y en las tempestades lanza su alarido.

Aparece luego como Anadyomena,
la de voz que arrulla como dulce flauta,
la fascinadora y ardiente sirena,
la que entre sus brazos adormece al nauta.

En alga marina su frente corona,
su vientre escamado fulgura y radía;
parece una heroica, gentil amazona
que viste armadura de oro y pedrería.

Y pasa nadando silenciosa y rauda,
tendiendo en las ondas sus brazos amantes,
mientras que los golpes de su verde cauda
dejan una estela de claros diamantes.

¡Mísero del nauta que surque esos mares!
la onda está quieta; la noche serena;
los astros esplenden y dulces cantares
modula la brisa . . . Pero la sirena,

al mirar la quilla del bajel errante
que el espejo terso de la mar desflora,
lanzará en al noche su canción amante
y el arrullo dulce de su voz traidora! . . .



ONIX

Torvo fraile del templo solitario
que al fulgor de nocturno lampadario
o a la pálida luz de las auroras
desgranas de tus culpas el rosario...
¡Yo quisiera llorar como tú lloras!

Porque la fe en mi pecho solitario
se extinguió como el turbio lampadario
entre la roja luz de las auroras,
y mi vida es un fúnebre rosario
más triste que las lágrimas que lloras.

Casto amador de pálida hermosura
o torpe amante de sensual impura
que vas, novio feliz o esclavo ciego,
llena el alma de amor o de amargura . . .
¡Yo quisiera abrasarme con tu fuego!

Porque no me seduce la hermosura,
ni el casto amor ni la pasión impura;
porque en mi corazón dormido y ciego,
ha pasado un gran soplo de amargura.
que también pudo ser lluvia de fuego.

¡Oh guerrero de lírica memoria
que al asir el laurel de la victoria,
caíste en tierra con el pecho abierto
para vivir la vida de la gloria . .
¡Yo quisiera morir como tú has muerto!

Porque al templo sin luz de mi memoria,
sus escudos triunfales la victoria
no ha llegado a colgar, porque no ha abierto
el relámpago de oro de la gloria
mi corazón oscurecido y muerto.

Fraile, amante, guerrero, yo quisiera
saber qué oscuro advenimiento espera
el anhelo infinito de mi alma
si de mi vida en la tediosa calma
no hay un dios, ni un amor, ni una bandera.



LAS PROSTITUTAS...

Las prostitutas
Ángeles de la Guarda
de las tímidas vírgenes;
ellas detienen la embestida
de los demonios y sobre el burdel
se levantan las casas de cristal
donde sueñan las niñas...


EL GALLO HABANERO

En el matinal gallinero
con el rendimiento caballero,
en torno a su hembra enreda
el arabesco de su rueda
sin cesar el gallo habanero;

cual blanco albornoz el plumón
envuelve su fiero ademán;
¡por su cresta-fez bermellón
y el alfanje de su espolón,
el gallo es un breve sultán!

Junto a la gallina coqueta,
de pronto su blanca silueta
fija en soberbia rigidez,
como el gallo de la veleta
o el caballo del ajedrez...

Echando atrás el cuello empina;
¡y en enfático frenesí,
rasga la matinal neblina,
sobre el jardín que ilumina
con su agudo kikirikí!



SONETO WATTEAU

Manón, la ebúrnea frente,
la de cabello empolvado
y vestidura crujiente,
¡tus ojos me han cautivado!

Eco de mi amor ardiente,
el clavicordio ha cantado
la serenata doliente
y el rondel enamorado...

¡Ven! el amor que aletea
lanza su flecha dorada
y en el mar que azul ondea,

surge ya la empavesada
galera flordelisada
¡que conduce a la Citerea!



JAPÓN

¡Áureo espejismo, sueño de opio,
fuente de todos mis ideales!
¡Jardín que un raro kaleidoscopio
borda en mi mente con sus cristales!
Tus teogonías me han exaltado
y amo ferviente tus glorias todas;
¡yo soy el siervo de tu Mikado!
¡Yo soy el bonzo de tus pagodas!

Por ti mi dicha renace ahora
y en mi alma escéptica se derrama
como los rayos de un sol de aurora
sobre la nieve del Fusiyama.

Tú eres el opio que narcotiza,
y al ver que aduermes todas mis penas
mi sangre -roja sacerdotisa-
tus alabanzas canta en mis venas.

¡Canta! En sus causes corre y se estrella
mi tumultuosa sangre de Oriente,
y ése es el canto de tu epopeya,
mágico Imperio del Sol Naciente.
En tu arte mágico -raro edificio-
viven los monstruos, surgen las flores
es el poema del Artificio
en la Obertura de los colores.

¡Rían los blancos con risa vana!
Que al fin contemplas indiferente
desde los cielos de tu Nirvana
a las Naciones de Occidente.

Distingue mi alma cuando en ti sueña
-cuando sombrío y aterrador-
la inmóvil sombra de la cigüeña
sobre un sepulcro de emperador.

Templos grandiosos y seculares
y en su pesado silencio ignoto,
Budhas que duermen en los altares
entre las áureas flores de loto.

De tus princesas y tus señores
pasa el cortejo dorado y rico,
y en ese canto de mil colores
es una estrofa cada abanico.

Se van abriendo si reverbera
el sol y lanza sus tibias olas
los parasoles, cual Primavera
de crisantemas y de amapolas.

Amo tus ríos y tus lagunas,
tus ciervos blancos y tus faisanes
y el ampo triste con que tus lunas
bañan la cumbre de tus volcanes.

Amo tu extraña mitología,
los raros monstruos, las claras flores
que hay en tus biombos de seda umbría
y en el esmalte de tus tibores.

¡Japón! Tus ritos me han exaltado
y amo ferviente tus glorias todas;
¡yo soy el ciervo de tu Mikado!
¡Yo soy el bonzo de tus pagodas!

Y así quisiera mi ser que te ama,
mi loco espíritu que te adora,
ser ese astro de viva llama
que tierno besa y ardiente dora
¡la blanca nieve del Fusiyama!



HAIKUS


LA ARAÑA

Recorriendo su tela
esta luna clarísima
tiene a la araña en vela.



EL SAÚZ

Tierno saúz
casi oro, casi ámbar,
casi luz...



LOS GANSOS

Por nada los gansos
tocan alarma
en sus trompetas de barro.



EL PAVORREAL

Pavorreal, largo fulgor,
por el gallinero demócrata
pasas como procesión.



LA TORTUGA

Aunque jamás se muda,
a tumbos, como carro de mudanzas,
va por la senda la tortuga.


HOJAS SECAS

El jardín esta lleno de hojas secas;
nunca vi tantas hojas en sus árboles
verdes, en primavera.



LOS SAPOS

Trozos de barro,
por la senda en penumbra,
saltan los sapos.



EL MURCIÉLAGO


¿Los vuelos de la golondrina
ensaya en la sombra el murciélago
para luego volar de día...?



MARIPOSA NOCTURNA

Devuelve a la desnuda rama,
mariposa nocturna,
las hojas secas de tus alas.



LUCIÉRNAGAS

Luciérnagas en un árbol...
¿Navidad en verano?

EL RUISEÑOR

Bajo el celeste pavor
delira por la única estrella
el cántico del ruiseñor.



LA LUNA

La Luna es araña
de plata
que tiene su telaraña
en el río que la retrata



LA LUNA

Es mar la noche negra;
la nube es una concha;
la luna es una perla...



HONGO

Parece la sombrilla
este hongo policromo
de un sapo japonista



LA GUACHARACA

¿Asierran un bambú en el gradual?
¿Canta la guacharaca?
Rac... Rac... Rac...



LIBÉLULA

Porfía la libélula
por emprender su cruz transparente
en la rama desnuda y trémula



EN LILIPUT
Hormigas sobre un
grillo, inerte. Recuerdo
de Guliver en Liliput...



VUELOS

Juntos, en la tarde tranquila
vuelan notas de Ángelus,
murciélagos y golondrinas.



EL BURRITO

Mientras lo cargan
sueña de burrito amosquilado
en paraísos de esmeralda...



UN MONO

El pequeño mono me mira...
¡Quisiera decirme
algo que se le olvida!



PANORAMA

Bajo de mi ventana, la luna en los tejados
y las sombras chinescas
y la música china de los gatos.



TONINAS

Entre las ondas azules y blancas
rueda la natación de las toninas
arabescos de olas y de anclas.


PECES VOLADORES

Al golpe del oro solar
estalla en astillas el vidrio del mar.



12 P.M.

Parece roer el reló
la medianoche y ser su eco
el minutero del ratón...


PALMA REAL

Erigió una columna
la palma arquitectónica y sus hojas
proyectan ya la cúpula.


SANDÍA

¡Del verano, roja y fría
carcajada,
rebanada
de sandía!


LA CARTA

Busco en vano en la carta
de adiós irremediable,
la huella de una lágrima...


IDENTIDAD

Lágrimas que vertía
la prostituta negra,
blancas..., ¡como las mías...!

Şair köşemize mazhar olmuş.Hayatından ve şiirlerinden yukarıya bir takım kesitler koydum.
Bilgimiz ve görgümüz artsın diye.
Kimbilir ne kadar mutlu olmuştur.Dünyanın en çok okunan şiir sitesinin günün köşesine mazhar olduğundan.Bundan daha güzel bir mutluluk olabilirmi acaba?.

Tabi bu siteyi yurt dışında okuyan yabancılarda var.
Onlarıda ara sıra düşünmek lazım.Her ülkeden şairlere yer vermek güzel bir şey.Birde yazıldığı dilde köşeye asmak gerekir.Bizler ana dilinde okursak daha mutlu olur,serbestmi,hece ölçüsündemi veya başka ölçülerlemi yazıldığını daha iyi anlarız.Ne demiş bir şairimiz.
''ŞAİRLER ÖLDÜKTEN SONRA YAŞARLAR ''
Bizimde bu çorbada katkımızın olması için bol bol yabancı şiir ve şairlere yer vermemiz gerekir.
Hep aynı şairleri asarsak buraya yağcılık gibi olur.
Diğer şair arkadaşlara ayıp olur.
Amerika ve Avrupa Şairler birliği tarafından onaylı seçiciler kurulumuzada ayıp etmememiz lazımdır.Onlar bu işe çok emek harcıyorlar.Körler sağırlar birbirlerini ağırlar.Ahbab çavuş ilişkileri kattiyen olmuyor burada.Yüksek şiir şurası her gün toplanıyor ve puan veriyorlar.On üzerinden yüz.Pardon on.Toplama,bölme,çarpma,çıkarma al sana günün şiir.Çar alıyor bakıyorki görüşe uygun,yayınlayın diyor.Eser önümüze geliyor.
Bir birinden değerli şair arkadaşlarda yorum yapıyoruz,becerebildiğimiz kadar.Hepsi bir birinden güzel yorumlar.İşte zenginlik burada.Köşeye soldan başlayıp okuyanlar şiirde uygunsa aman deymeyin mutluluklarına.Köşeye sağdan başlayanlar bir türlü uygun şiirleri göremiyorlar.Gör şair arkadaşım ,gözlük tak,amuda kalk,palende at,dünya göz hastanesi göz doktoruna git.Derdini anlat.Birde doktor yabancı ise yaşadın.Oku o dilde şiiri yaşadın doktor sana on numaralı hizmet verecek.
Birde şiiri ortadan başlayarak okuyanlar var.Onların şansı 2009 yılına kaldı.Çünkü yıl bitti.Filim gitti.
Eyvah yaza yaza bilgisayarın PİLİ BİTTİ.
Her şeye rağmen bizim için böylesine güzel bir site hazırlayan,yıllardır cizgisini hiç bozmayan,gecesini
gündüzüne katan Sayın CENGİZ EKREM TEYMUR
Beyefendiye,Sayın NESLİHAN OSMANOĞLU Hanımefendiye kalbi sevgi ve şükranlarımı arz ediyorum.Lütfen kabul buyursunlar.
Bizler burada şiirimizin bir yerlere gelmesi için çaba sarfediyoruz.Gönül istıyorki hep bizim dediğimiz ve bizim dostlarımızın şiirleri yer alsın.Ama olmuyor.
Olması için her şairin taşın altına elini koyması gerekiyor.O zaman hepimizin istekleri olur kanaatini taşıyorum.
Eskiden takunyalar vardı,Güzel ustalar yapardı bu sanat eserlerini.Kimi Nalına,kimi mıhına iyi çakardı.
Siz değerli şairlerin zamanını aldığım için çok mutluyum.Bazende böyle güzel şeyler insanları mutlu eder.Hepimiz bu köşede isek ne mutlu bize.
Ne mutlu bizlere.Varlığımızı borçlu olduğumuz
Atalarımız ve Büyük insan ATATÜRK'e,ATAMIZIN dediği gibi,'' NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE''.Kalbi sevgi ve saygılarımı arz ederim.Lütfen kabul buyurunuz.

'Gecenin kelebeği, yerleştir çıplak dala/ kuru yapraklarını kanatlarının' bu ifade ne demek. şiirden anlayan arkadaşlar bir zahmet açıklarlarsa memnun olacağım.Ben kusura bakmasınlar bir ipe sapa getiremedim. Tabiri caizse. Şiiri bir kaç kez okudum, ama nafile.

Arkadaşlar,hem sanattan anlamazsınız hem de anlayanlara laf edersiniz...Birazcık çözmeye çalışın bulmacayı...pardon şiirleri...Bak mesela ben birini çözdüm sanki...yorumu ustalar yapsın..
Çamur parçacıkları,
karanlık yolda,
zıplıyor kurbağalar...
Bu bölümü okudukça nedense bir reklam var ya tv de hani iki kurbağa üst üste:)o aklıma geliyor...Karanlık yolda kurbağalar çamur parçacıklarına tecavüzcü coşkun oluyorlar...
Ulviziya usta sen kafana takma puanı .ben senin yerine de verdim:)

Muhterem Seyirciler ,
Sizin durumunuzu bilmiyorum...Benim durumum engelli; PUAN VER denilen yere basıyorum,basıyorum nâfile ...Not vermek bile sansürlü...Not veremeyince ben de şiiri tekrar tekrar okuyup haz almak için uğraşıyorum fakat o da nâfile...Ey akıllılar ,nerdesiniz bana biraz akıl verin...Meselâ : İNCENİK SALKIMSÖĞÜT dizesindeki İNCENİK sözcüğü ne demek...? Bu yazılış doğru mu...? Bu sözcüğün doğrusu İNCENİK mi,yoksa İNCECİK midir...?

Sevgili Seçici Kurul,

Bazı üyeleriniz haklı olarak çeşitli şeyler okumak isteyebilirler.Ama onların yeri diğer sütunlar olmalıdır.Biz ise bu sütunlarda şiir okumak istiyoruz.Lütfen bizlere kulak veriniz veya bu sütunun adını değiştiriniz...Selam ve sevgiler...

Enver Özçağlayan

Bir toplumun ağız tadının gelişmesi yüzyılları alır elbette ve Dünya'da yüzlerce değişik kültürün yaşadığı göz önüne alındığında,bir o kadarda değişik zevk ve anlayışın yer aldığı ortadadır.
Bunların bazılarını rahatlıkla kabullenebiliriz ve bize zevk verir ama belki çok daha fazlası garip ya da aptalca gelir .
Sadece kendi kültürünü benimseyen ve başka düşünceleri,kültürleri tatmaya, anlamaya çalışmayan tutucu akıllar ,kültürler gelişmekten de yoksun kalır.
Bizim kültürümüzü de anlamsız ve saçma bulan başka kültürler çıkacaktır elbet ve belki, bizim hayran kalacağımız ne örnekler göreceğiz diğer kültürlerde .Tabii,kendimizi kapamazsak kapalı duvarlar arasında.
Neticede, en sağlıklı kültürel gelişim ,insanların iyisi ile kötüsü ile diğer kültürlere açık olmasından geçer bence.
Kendi kültürlerini,dinlerini,düşüncelerini kaybetme korkusuyla duvarlar örmeye çalışan tüm kültürler kendi kendilerini yok etmişlerdir ve tarih bunların örnekleriyle doludur.
Yabancı dillerde yazılmış şiirlerin çevirilerinin o şiiri oldukça bozduğunu belki de ,çevirmenin şairlik becerisiyle, olduğundan çok daha da güzel yaptığını düşündüğümden,şiir çevirilerine karşıtlığımdan hala vazgeçmiş değilim.

Tüm şiir sevenlere saygılar.

Fikret Şahin

Bitti mi?

:)

Tüm yaratılmışları sıralıyordu. Kaptırmıştım kendimi...Ama baktım ki, şiirin sonu gelmiş. Ne kadar apartmanlar arasında yaşasak bile, doğayı ikrar eden şiirler yinede bize çok dost geliyor...


Deniz; karanlık gece,
bulut; deniz kabuğu,
ay; inci.


Kendimi karanlık gecede pencere kenarında buldum bu üç satırcıkla...

Güzeldi...